Íhaldssemi íhaldsins í Reykjavík tekur á sig
sérkennilega mynd.
Vanafestan er slík, að þegar þeim berst til eyrna að til
standi að flytja þekkta hjálpartækjaverslun úr stað og nota húsnæðið fyrir
annað er rekið upp ramakvein og allt fundið hugmyndinni til foráttu.
Rétt er að minna á að verslanir af þessu tagi munu vera víðar um höfuðborgarsvæðið, þannig að hin íhaldssömu ættu að geta leitað sér hjálpar í þeim hjálpartækjaverslunum, ef og þegar þau þurfa á því að halda.
Þá má einnig benda á að engin sérstök borgarprýði hefur
verið að umræddri húsaþyrpingu, þannig að gera má ráð fyrir að jafnvel hinir
hjálparlausu íhaldsmenn, muni að lokum sjá ljósið, líkt og fór í braggamálinu
og muni hitna af gleði í hvert sinn er þeir eiga leið framhjá leikskólanum sem
þar verður þá kominn fullur af glaðværum börnum, að læra á lífið.
Leikskólar dagsins í dag eru nefnilega alls ólíkir þeim
geymslustöðvum sem reknar voru á þeirri íhaldstíð sem við sem komin erum yfir
sjötugt munum og kynntumst.
Það hefur undirritaður séð þegar hann hefur
heimsótt stofnanir af því tagi til að sækja barnabörn, eða verið boðinn í
heimsókn:
Gleði hlýja og notalegheit í stað formfestu, stífni og
kulda.
Upp er risinn nýr dagur með birtu og yl! Fögnum því!
Engin ummæli:
Skrifa ummæli