Það sem ekki er lagað og Jörðin sem snýst...öfugt!

 

Oddný Harðardóttir þingmaður Samfylkingarinnar skrifar um heilbrigðismálin í Fréttablaðið í dag (31.1.2023).

Þar sjáum við það, að heilbrigðiskerfið er ekki fyrir þá sem ekki geta borgað fyrir sérfræðiþjónustu.

Oddný minnir á að heilbrigðiskerfið er tvískipt, þ.e. annars vegar rekið af hinu opinbera og hins vegar einkarekið.

Samningar við sérfræðilækna hafa verið lausir í fjögur ár og vegna þessa samningsleysis hafa verið innheimt sérstök komugjöld af þeim sem þurfa að nota sér þjónustu sérfræðilæknanna.

Oddný minnir á að efnahagur fólks er misjafn og að gjöldin koma harðast niður á þeim sem minna hafa og að ekkert í lögum um sjúkratryggingar tryggir sjúklinga gegn slíkum aukakostnaði.

Hún greinir frá því að hún verði fyrsti flutningsmaður á frumvarpi sem ætlað er að tryggja að greiðsluþátttöku sjúklinga verði haldið í lágmarki og sem muni taka á því ef samningar við sérfræðilækna takist ekki innan tiltekins tíma.

---

Í sama blaði er sagt frá öðru og alls óskyldu máli, þ.e.a.s. því að hluti Jarðarinnar okkar sé farinn a snúast öfugt og þó það komi ekki fram í greininni, þá hvarflar það að bloggara, að hér sé fundin skýringin á því hve einkennilega ýmsir ráðamenn heimsbyggðarinnar eru farnir að hugsa í seinni tíð.

Ekki er með öllu útilokað að þegar svona atburðir gerast með hnöttinn sem við öll lifum á, að þá geti rökhugsun brenglast og útkoma þankagangsins verði eftir því.

Það munu vera kínverskir vísindamenn sem uppgötvuðu viðburðinn, sem mun eiga sér stað í innsta kjarna Jarðarinnar.

Við skulum vona að ráðamenn heimsins átti sig á þessu og þó menn hefi ekki verið í færum til að greina svona atburði innst inn í Jörðinni okkar á dögum heimstyrjaldanna, þá er aldrei að vita nema þarna hafi hundurinn legið grafinn.

Djúpt inn í miðju Jarðar!

Hitler og allt hans hyski getur hafa verið undir áhrifum að segulsviðsbrenglun og hafi svo verið, þá hefur því liði ekki verið sjálfrátt

Það skyldi nú aldrei vera að fundin sé skýringin á því sem er að gerast í dag og að gott gæti verið að gefa mönnum meira járn í kroppinn?

Er NATO að hjálpa Úkraínu að berjast við Rússa, eða er það að nota Úkraínu til þess?

Grein sem sögð er vera eftir Glenn Diesen, prófessor við háskólann í Suðaustur-Noregi og ritstjóra hjá tímaritinu Russia in Global Affairs, sem birt var á RT.COM og sem var afrituð og vistuð hér inn. Greinin birtist á ensku en er auðlesin t.d. með þýðingarforriti Google. 

 The Western public, like others, are justly appalled by the human suffering and the horrors of the Ukrainian war. Empathy is one of the great virtues of humanity, which in this instance translates into the demand for helping Ukrainians. Yet, propaganda commonly weaponizes the best in human nature, such as compassion, to bring out the worst. As sympathy and the desire to assist the displaced are used to mobilize public support for confrontation and war with Russia, it is necessary to ask if the Western public and Ukrainians are being manipulated to support a proxy war.

Is NATO helping Ukraine to fight Russia or is NATO using Ukraine to fight Russia?

The organization as a passive actor?

The US-led military bloc commonly depicts itself as an innocent third party that merely responds to the overwhelming desire of the Ukrainian people to join its ranks. Yet, for years NATO has attempted to absorb a reluctant Ukraine into its orbit. A NATO publication from 2011 acknowledged that “The greatest challenge for Ukrainian-NATO relations lies in the perception of NATO among the Ukrainian people. NATO membership is not widely supported in the country, with some polls suggesting that popular support for it at is less than 20%”.

In 2014, this problem was resolved by supporting what Statfor’s George Friedman labelled “the most blatant coup in history” as there were no efforts to conceal Western meddling. Regime change was justified as helping Ukrainians with their “democratic revolution”. Yet, it involved the unconstitutional removal of the elected government as a result of an uprising that even the BBC acknowledged did not have majority support amongst the general public. The authorities elected by the Ukrainian people were replaced by individuals handpicked by Washington. An infamous leaked phone call between State Department apparatchik Victoria Nuland and Ambassador Geoffrey Pyatt revealed that Washington had chosen exactly who would be in the new government several weeks before they had even removed president Yanukovich from power.

Donbass predictably rejected and resisted the legitimacy of the new regime in Kiev with the support of Russia. Instead of calling for a “unity government”, a plan for which Western European states had signed as guarantors, NATO countries quietly supported an “anti-terrorist operation” against eastern Ukrainians, resulting in at least 14,000 deaths. 

The organization as a passive actor?

The US-led military bloc commonly depicts itself as an innocent third party that merely responds to the overwhelming desire of the Ukrainian people to join its ranks. Yet, for years NATO has attempted to absorb a reluctant Ukraine into its orbit. A NATO publication from 2011 acknowledged that “The greatest challenge for Ukrainian-NATO relations lies in the perception of NATO among the Ukrainian people. NATO membership is not widely supported in the country, with some polls suggesting that popular support for it at is less than 20%”.

In 2014, this problem was resolved by supporting what Statfor’s George Friedman labelled “the most blatant coup in history” as there were no efforts to conceal Western meddling. Regime change was justified as helping Ukrainians with their “democratic revolution”. Yet, it involved the unconstitutional removal of the elected government as a result of an uprising that even the BBC acknowledged did not have majority support amongst the general public. The authorities elected by the Ukrainian people were replaced by individuals handpicked by Washington. An infamous leaked phone call between State Department apparatchik Victoria Nuland and Ambassador Geoffrey Pyatt revealed that Washington had chosen exactly who would be in the new government several weeks before they had even removed president Yanukovich from power.

Donbass predictably rejected and resisted the legitimacy of the new regime in Kiev with the support of Russia. Instead of calling for a “unity government”, a plan for which Western European states had signed as guarantors, NATO countries quietly supported an “anti-terrorist operation” against eastern Ukrainians, resulting in at least 14,000 deaths. 

The Minsk-2 peace agreement of February 2015 produced a path for peace, yet the US and UK sabotaged it for the next 7 years. Furthermore, Germany’s Angela Merkel and France’s Francois Hollande recently admitted that both Germany and France considered the deal an opportunity to buy time for Ukraine to arm itself and prepare for war.

In the 2019 election, millions of Ukrainians were disenfranchised, including those living in Russia. Nevertheless, the result was a landslide with 73% of Ukrainians voting for Vladimir Zelensky’s peace platform based on implementing the Minsk-2 agreement, negotiating with Donbass, protecting the Russian language, and restoring peace with Moscow. However, the far-right militias that were armed and trained by the US effectively laid down a veto by threatening Zelensky and defying him on the front line when he demanded to pull back heavy weapons. Pressured also by the US, Zelensky eventually reversed the entire peace platform the Ukrainians had voted for. Instead, opposition media and political parties were purged, and the main opposition leader, Viktor Medvedchuk was arrested. Subverting the wishes of Ukrainians in order to steer the country towards confrontation with Russia was yet again referred to as “helping” Ukraine.

Towards proxy war

In 2019, the Rand Corporation published a 325-page report ordered by the US Army titled “Extending Russia: Competing from Advantageous Ground”. In the language of a proxy war, the report advocated arming Ukraine to bleed Moscow stating, “Providing more U.S. military equipment and advice could lead Russia to increase its direct involvement in the conflict and the price it pays for it”. The US Chair of the House Intelligence Committee, Adam Schiff, similarly explained in 2020 the strategy of arming Ukraine claiming, “The United States aids Ukraine and her people so that we can fight Russia over there and we don't have to fight Russia here”.

In December 2021, the former head of Russia analysis at the CIA warned that the Kremlin was under growing pressure to invade to prevent Washington from further building up its military presence on its borders, which included modernising Ukrainian ports to fit US warships. “That relationship [US-Ukraine] will be far stronger and deeper, and the United States military will be more firmly entrenched inside Ukraine two to three years from now. So inaction on [the Kremlin’s] part is risky," George Beebe explained. Yet, despite being convinced that Russia would invade, Washington refused to give any reasonable security guarantees to Moscow.

Kiev agreed to enter into negotiations merely three days into the Russian invasion, which resulted in a peace agreement outline a few weeks later. Former intelligence official Fiona Hill and Angela Stent later penned an article acknowledging that “Russian and Ukrainian negotiators appeared to have tentatively agreed on the outlines of a negotiated interim settlement: Russia would withdraw to its position on February 23, when it controlled part of the Donbass region and all of Crimea, and in exchange, Ukraine would promise not to seek NATO membership and instead receive security guarantees from a number of countries”.

However, after a visit by UK Prime Minister Boris Johnson, Kiev suddenly withdrew from the peace negotiations. Reports in the Ukrainian and American media have suggested that London and Washington had pressured Kiev to abandon negotiations and instead seek victory on the battlefield with NATO weapons.

Johnson gave multiple speeches warning against a “bad peace," while German General Harald Kujat, a former chairman of the NATO Military Committee, confirmed that Johnson had sabotaged the peace negotiations in order to fight a proxy war with Russia: “His reasoning was that the West was not ready for an end to the war”.

The American objectives also had seemingly little to do with “helping” Ukraine. US Secretary of Defense Lloyd Austin stated US goals in Ukraine as the weakening of a strategic rival: “We want to see Russia weakened to the degree that it can't do the kinds of things that it has done in invading Ukraine”. PresidentBiden argued for regime change in Moscow as Putin “cannot remain in power”, which was repeated by Boris Johnson’s op-ed stating that “The war in Ukraine can end only with Vladimir Putin’s defeat”.

US Congressman Dan Crenshaw advocated for a proxy war by supplying weapons to Ukraine as “investing in the destruction of our adversary’s military, without losing a single American troop, strikes me as a good idea”. Similarly, Senator Lindsey Graham argued the US should fight Russia to the last Ukrainian: “I like the structural path we’re on here. As long as we help Ukraine with the weapons they need and the economic support, they will fight to the last person”. The rhetoric is eerily similar to that of Hungarian billionaire George Soros, who argued that NATO could dominate if it could use Eastern European soldiers as they accept more deaths than their Western peers: “the combination of manpower from Eastern Europe with the technical capabilities of NATO would greatly enhance the military potential of the Partnership because it would reduce the risk of body bags for NATO countries, which is the main constraint on their willingness to act”.

Following NATO Secretary General Jens Stoltenberg’s recent Orwellian statement temhat “weapons are the way to peace”, it is worth assessing if NATO is helping Ukraine or using Ukraine. NATO powers have stated that they are supplying Ukraine with weapons to have a stronger position at the negotiating table, yet one year into the war, no major Western leaders have called for peace talks. NATO has a powerful bargaining chip that would actually help Ukraine, which would be an agreement to end NATO expansion toward Russian borders. However, whitewashing the bloc’s direct contribution to the war prevents a negotiated settlent.

Tímarnir, kröfurnar og landbúnaðurinn breytast

 

Svínaræktin hefur gengið í gegnum breytingaskeið á síðustu árum og Bændablaðið gerir því skil og ræðir við svínabændur.

Fram kemur í viðtölunum í blaðinu að ráðist hefur verið í miklar framkvæmdir til að uppfylla nýjar kröfur sem gerðar hafa verið til greinarinnar um aðbúnað dýranna; byggð hafa verið ný hús og innréttingum breytt til að ná að uppfylla kröfurnar.

Búin er komin mislangt í því að ná takmarkinu og sumstaðar hefur þurft að byggja ný hús en í því snilldarkerfi sem komið hefur verið upp, getur verið þrautinni þyngra að ná því fram að fá að byggja og bæta. 

Kerfið er þannig að allskonar umsagnaraðilar geta tafið málin svo árum skiptir.

Í þágu hverra þessi Pontíusar og Pílatusarganga hefur verið innleidd er ekki gott að sjá, en svo mikið er víst að það er ekki í þágu þeirra sem vilja gera hlutina vel og samkvæmt kröfum tímans.

En að öðru og sem er landbúnaður líka.

Hulda Gústafsdóttir og Hinrik Bragason búa glæsilegu búi á bænum Árbakka í Rangárþingi ytra, rætt er við þau hjónin í blaðinu og þau segja frá búskap sínum. 

Hrossarækt er búgrein sem gengið hefur vel síðustu árin og gefið tekjur inn í þjóðarbúið. Íslenski hesturinn er orðinn vinsæll erlendis sem eru víst ekki nýjar fréttir en staðreyndin er, að sala á gæðingum til útlanda hefur skilað umtalsverðum tekjum í þjóðarbúið og þó undirritaður hafi ekki tekið það saman, þá má gera ráð fyrir að um sé að ræða hærri upphæðir en greiddar eru úr ríkissjóði með kjötsölu  sauðfjárbænda til útlanda.

Munum að hrossaræktin er blómleg og gerir garðinn frægan!

Árbakki ,,Bærinn okkar" í Bændablaðinu.

Orka og hagræðing

 Eins og sjá má hér að neðan birtust aðsendar greinar um orkumál í Morgunblaðinu um síðustu helgi og tvær þeirra eru hér fyrir neðan, en vera kann að þær hafi verið fleiri.

Það er vert að veita því athygli þegar greinar eftir kunnáttufólk birtast um orkumálin á opinberum vettvangi, því reikna má með að þá sé fjallað um þau af meiri þekkingu, en þegar t.d. áróðursmeistarar stjórnmálaflokka eða aðrir sjálfskipaðir sérfræðingar tjá sig þar um.

Í greininni ,,Vetnisframleiðsla krefst rýmis og orku" sem rituð er af Sigtryggi Sigtryggsyni blaðamanni Morgunblaðsins, er bent á að framleiðsla vetnis hjá Qair Ice­land ehf. á Grund­ar­tanga krefjist ,,land­rým­is, mik­ill­ar raf­orku og ferskvatns" og komi  til með að þarfnast 840 MW af raforku.

Til stendur að orkunnar verði aflað með beislun vindsins og í greininni er bent á ýmsa möguleika sem svæðið á Grundartanga bjóði upp á.

Í hinni greininni sem er hér til hægri á myndinni og er skrifuð af forstjóra RARIK er spurt í yfirskrift: hvaða þýðingu orkuskipti muni hafa fyrir RARIK og viðskiptavini.

Magnús Þór Ásmundsson minnir á að Íslendingar hafi tvisvar árður farið í gegnum orkuskipti þ.e. þegar vatnsaflið var virkjað og síðan jarðhitinn, en áður höfðu sumir bændur og e.t.v. fleiri  virkjað vindinn til raforkuöflunar.

Grein Magnúsar er fróðleg fyrir áhugafólk um þessi mál og vonandi geta áhugasamir lesið greinina af myndinni, sem er mun betra en að reynt sé að endursegja hana. 

Og hér að neðan er svo grein frá sama degi og úr sama blaði, um samkeppnisstöðu íslenska landbúnararins. Þar bendir greinarhöfundur á, að ,,í allri umræðu stóru ríkj­anna í Evr­ópu um eitt efna­hags­svæði, á fyrstu ár­un­um eft­ir seinni heimstyrj­öld­ina, og síðar um aðlög­un annarra ríkja að ríkja­sam­band­inu, hef­ur sérstaða land­búnaðar­ins gagn­kvæmt sam­keppn­is­regl­um verið leiðarljósið."

Við erum sem sagt kaþólskari en páfinn í afstöðu okkar til þessara mála svo sem sést á því hve illa gengur að hagræða í rekstri úrvinnslufyrirtækjanna á norðurlandi. 

Hertól, Biden, Trump og fleira

 Þjóðverjar gefa grænt ljós á, að skriðdrekar þeirra verði sendir til Úkraínu.

Svo er að skilja sem Bandaríkjamenn telji sína skriðdreka svo fullkomna og flókna að ekki sé neitt vit í að senda þá á vígstöðvarnar í Úkraínu! Hvað það segir um álit þeirra á verktökum sínum þar, verður hver að meta fyrir sig.

Það var öðruvísi þegar undirritaður var með dellu fyrir bandarískum bílum og fékk sér Oldsmobile Delta Royal 88 með svokallaðri dieselvél og sjálfskiptingu. Bifreiðin reyndist vera gallagripur með ónýtri vél, skiptingu, hjólalegum og bremsubúnaði og er þá ekki allt upp talið.

Hefði reynst hið hörmulegasta hergagn!

Ef til vill vilja Bandaríkjamenn ekki kynna stríðstólasmíðar sínar of mikið og vel getur verið að ástæður þess séu auðskildar þegar betur er að gáð.

Ættu kannski að halda sig við geimflug sem gengur sæmilega, þó þeim finnist vissara að láta Rússa um að flytja geimfara sína í geimstöðina. Eru þó búnir að senda flaug til Júpíters, eða eru að hugsa um að gera það og það skondna er að eitt tunglið sem á að rannsaka heitir Evrópa.

Gott að geta rannsakað hana í geimnum þegar hún verður ekki lengur finnanleg á Jörðinni?

Hvert startgjald Rússanna í þeim leiguflutningum er vitum við ekki, en eitthvað er það meira en greiði við þá sem ekki geta né kunna.

- - -

Það sem fer upp fer niður aftur, er oft sagt. Microsoft og Google að ógleymdum Twitter, hafa blómstrað og verið með fjölda manns í vinnu, en nú kreppir að.

Auðjöfur keypti Twitter, líklega til að fólki gæfist áfram tækifæri til að setja þar inn örstutta texta ef því lægi eitthvað á hjarta. Ég er frekar ókunnugur þeim miðli og segi ekki meira!

Það kreppir að víða, en ekki allsstaðar.

Hergagnaiðnaðurinn gengur vel og þar er öllu til tjaldað sem hægt er og kafað djúpt í vasa almennings til að sú starfsemi geri sig.

Íslendingar taka örlítinn þátt í þeim leik með viðskiptabönnum og öðrum barnaskap. Ásamt því að styðja fólk á flótta sé það stjórnvöldum þóknanlegt og af ,,réttu" þjóðerni.

Fréttir benda til þess að Facebook ætli að opna fyrir færslur fyrrum forseta Bandaríkjanna (Trumps) og gæti þá farið að færast fjör í umræðuna á þeim vettvangi.

Hvort miðillinn opni fyrir athugasemdalausar deilingar á efni rússneska miðla fylgdi ekki sögunni og er reyndar ekki líklegt.

Bílaframleiðsla í Bretlandi dregst saman og kemur fáum á óvart. Tvisvar á ævinni átti undirritaður breska bíla og því skilur hann vel að eftirspurn eftir bílum frá því ágæta landi sé lítil.

Öldungadeildarþingmenn úr báðum flokkum þings Bandaríkjanna vilja fá óheftan aðgang að skjölum úr safni þeirra félaga Bidens og Trumps og verður varla löng töf á að í fyrirmyndarríkinu verði slíkt leifi veitt.

Orkukreppan sem hófst fyrir fjórum árum

Erna Bjarnadóttir hagfræðingur sem starfar hjá Mjólkursamsölunni, fjallar um orkukreppuna sem hún telur að eigi upphaf sitt árið 2019 og vísar í til viðtals við Helen Thompson hagfræðing.

Helen rökstyður þá tímasetningu með vísan í að þá hafi orðið samdráttur í olíuframleiðslu og að þegar hagkerfi heimsins hafi nýlega verið farin að taka við sér eftir Covid- faraldurinn hafi verð á olíu farið að hækka. Þessar olíuhækkanir hafi valdið aukinni eftirspurn eftir gasi, einkum í Kína á árinu 2021 og þá hafi stríðið í Úkraínu ,,aukið áherslu á orkuskipti" og segir síðan að hugmyndir Macron og Liz Truss um að allt þurfi að þola ,,vegna Úkraínu", í trausti þess að þegar stríðinu ljúki, muni orkukreppan hverfa sem döggin, en ekkert slíkt muni gerast segir Thompson.

Hún bendir á, að eftir sem áður muni Evrópa verða háð því að afla sér málma frá öðrum heimshlutum.

Vegna þessara hækkana allra og þar á meðal á áburði og korni hefur verð á landbúnaðarvörum hækkað verulega og sem nemur tugum prósenta, en vísitala áburðarverðs hefur verið að lækka síðustu mánuði.

Alþjóðabankinn spáir samdrætti í þriðjungi ríkja heimsins, segir í greininni.

,,Reikna má með ,,að verð á matvælum verði áfram hátt[...] með tilheyrandi afleiðingum fyrir þau sem við kröppust kjör búa í heiminum."

Grein Ernu Bjarnadóttur er að mati þess sem þetta ritar, gott og aðgengilegt innlegg í umræðuna, eykur skilning og skýrir a.m.k. sumt af samhengi hlutanna, varðandi það hvernig eitt leiðir af öðru og heldur því til haga að þau sem minnst mega sín, eru þau sem mest líða þegar illa fer. 

Vonandi er hægt að lesa greinina af myndunum sem hér fylgja með, en takist það ekki, má nálgast hana í Bændablaðinu sem kom út 12. janúar síðastliðinn og er hún neðst á opnu 52 til 53.

Sprett úr spori í lestri Bændablaðs

 Í fyrsta eintaki Bændablaðsins sem kom út á árinu 2023 kennir margra grasa og hér fyrir neðan er sýnishorn af því sem þar var í boði.

Talsvert var fjallað um kornrækt og önnur ræktunarmál svo sem við er að búast af blaði sem að mestu fjallar um málefni landbúnaðarins.

Á forsíðunni sjáum við að vel gengur að framleiða viskí og þörfin fyrir korn til framleiðslunnar er slík að þörf er fyrir hundraðföldun kornræktarinnar. Þar er einnig greint frá því að nautakjöti sé hent vegna þess ,,að merkingar á gripum séu ófullnægjandi", eins og segir í inngangi fréttarinnar.

Kornbændum fjölgar og voru alls 283 bændur í þeirri grein sem fengu styrk fyrir ræktun korns. Gera má ráð fyrir að nokkrir möguleikar séu til staðar varðandi kornrækt og þá ekki aðeins fyrir vínframleiðslu, heldur einnig til fóðurframleiðslu og til manneldis. Fram kemur í greininni að ,,hækkandi fóðurverð á heimsmörkuðum" sé m.a. það sem styður við aukna ræktun korns.

Á öðrum stað er sagt frá því að ekki sé enn komið endanlegt verð á innfluttum áburði frá ,,flestum innflytjendum", en gera má ráð fyrir að þær tölur liggi fyrir innan tíðar.

Afurðaverð til sauðfjárbænda hækkar um 5% hjá SS og að landsmeðaltali um 16%, þáttur ríkisins er ekki inni í þessari tölu, en eins og við vitum flest, er búgreinin að stórum hluta ríkisrekin.

En ein er sú búgrein sem að stærstum hluta gengur vel og rekur sig sjálf og aflar þjóðinni gjaldeyris, þ.e. hrossaræktin og við lesum um að útflutt hross voru á þriðja þúsund og meðalverð á grip er 916.000 krónur eftir því sem segir í fréttinni, en flutt voru út 1465 hross á fyrstu tíu mánuðum síðastliðins árs.

Af mörgu er að taka í þessu efnismikla blaði en það er á blaðsíðu 14 sem stóra fréttin er að mati þess sem þetta ritar, en þar er sagt frá því að verið sé að vinna að rannsóknum á því hvort hægt sé að vinna prótein úr grasi. Í Danmörku hefur þetta verið rannsakað, eins og fram kom fyrir nokkrum árum, en hér er það Matís sem er að gera rannsóknir á þessu og verður áhugavert að fylgjast með hvert sú vinna leiðir. Verkefnið er unnið í samstarfi Matís, Bændasamtakanna, Landbúnaðarháskóla Íslands og Ráðgjafarmiðstöðvar landbúnaðarins. Haft er eftir Margréti Geirsdóttur verkefnastjóra hjá Matís ,,að ef rannsóknin sýni að það sé fýsilegt að framleiða prótín úr grasi hér á landi sé það liður í að auka fæðuöryggi" hérlendis og við skulum vona að þessi vinna leiði til góðrar niðurstöðu.

Það er síðan á bls. 28 sem sagt er frá gervikjöti, ,,kjötlíki". Sú vara reynist ekki vera öll þar sem hún er séð þegar að er gáð og inniheldur ýmislegt sem er miður hollt, s.s. ,,járn sem ekki er aðgengilegt fyrir meltingarveg manna" eins og segir þar. Framleiðslu kjötlíkis er lýst í niðurlagi fréttarinnar og niðurstaðan er, að það sé ekki hollt né sérlega geðsleg matvara!

Að minnsta kosti þrjár aðsendar greinar eru í blaðinu frá sauðfjárbændum um sauðfjárrækt og samskipti þeirra við ríkið og niðurstaða þess sem les, er að það sé greinilega ekki æskilegt að byggja tilveru sína á því að treysta á ríkissjóð til framfærslu, með verktöku af því tagi sem þar er gert. Eðlilegast virðist að sauðfjárbændur segi samningum sínum við ríkið upp og framleiði síðan það sem þeir geta selt á innlendum markaði. Sé grundvöllur fyrir framleiðslu til úflutnings, eins og stundum er látið í veðri vaka, þá er réttast fyrir greinina, að keppast við að framleiða fyrir þann markað og afla sér tekna með því, en að öðrum kosti að laga sig að innlendum markaði.

Er fundin lausn á hafnleysuvanda?

 Sandburður í Landeyjahöfn hefur verið til vandræða frá því að hún var tekin í notkun.

Nú horfir það til betri vegar eins og sjá má í þessari frétt Morgunblaðsins og það sem er til vandræða núna, stefnir í að verða útflutningsvara framtíðarinnar.

Katla er austar og upp hafa komið hugmyndir um að breyta því sem hún hefur spúð upp úr sér, í verðmæti og selja úr landi en ljón hafa verið í veginum.

Óburðugt ,,teygt" vegakerfi í strjálbýlu landi er ekki talið geta staðið undir flutningunum á efninu til Þorlákshafnar og engin höfn sem stendur undir nafni er í grennd við námusvæðið.

Er hugsanlegt að leysa málið þannig að efninu verði dælt í skip sem heldur sjó fyrir utan; liggur fyrir akkerum og beitir vélarafli að öðru leiti til að halda sér á staðnum?

Sanddæluskip hafa verið við Landeyjahöfn allar götur síðan hún varð til og stöðugur sandburður er í höfnina og fyrir utan hana og eina ráðið hefur reynst vera, að soga hann upp í skip og losa annarsstaðar.

Er ef til vill mögulegt að fara sömu leið með sandinn sem til stendur að taka við Vík: að dæla honum í skip sem heldur sjó fyrir utan?

Sannfærandi rök hafa verið færð fyrir því að vegakerfið í óbreyttri mynd standi ekki undir flutningum á efninu og því þarf að leita nýrra leiða.

Leiðina frá Þrengslum til Þorlákshafnar er hægt að styrkja, breikka og bæta og á því er þörf. Að því loknu liggur beint við að flytja hólinn sem rætt hefur verið um, til hafnar í Þorlákshöfn.

Lítil hætta er á að náttúran sjái ekki til þess að búa til nýja slíka hóla í framtíðinni eins og hún hefur gert í fortíðinni og verður að svo lengi sem sjá má og jafnvel lengur en það!

Vopnahlé á jólum?

Greinar eru skrifaðar um stríðið í Úkraínu og birtast á ýmsum miðlum og þar á meðal í Zerohedge.com . 

 Sú grein sem þar birtist er um margt áhugaverð, yfirgripsmikil og fróðleg.  Niðurstaða greinarhöfundar er að styrjaldarrekstur vesturlanda í Úkraínu sé tapaður og eru færð fyrir því margvísleg rök.

 Ályktun af því tagi ætti svo sem ekki að koma á óvart, því það eru varla nema örvita menn sem vilja þrengja svo að kjarnorkuveldi að það grípi til örþrifaráða. 

 En aftur að greininni.

 

Í henni kemur ýmislegt fram, eins og það hversu góður forseti Úkraínu sé í því að spila á píanó með einum ,,fingri"! Í þessum pistli verður ekki farið út í að lýsa því hvernig sú spilamennska fer fram, en vísað í fyrrnefnda grein sem nálgast má með tenglinum hér að ofan hafi menn áhuga á.

 Mannfall úkraínska hersins er sagt vera hroðalegt og þegar orðið mun meira en hjá Bandaríkjunum í öllu Víetnam stríðinu. 

 Fullyrðing sem kemur verulega á óvart þeim sem byggja vitneskju sína á íslenska Ríkisútvarpinu!

Samkvæmt þeim miðli er framtakssemi Rússa á þessu sviði einkum bundin við saklausan almenning og gott ef ekki, helst þau sem alminnst mega sín: konur, börn og gamalmenni. 

 Mannfall úkraínska hersins mælt á tímaeiningu, er rúmlega 140 sinnum meira en hjá Bandaríkjunum í Víetnam stríðinu, segir í fyrrnefndri grein hins bandaríska miðils. 

 Líkin eru ekki flutt til Evrópusambandslandanna né Bandaríkjanna, þannig að almenningur í þeim löndum er ónæmur fyrir hryllingnum.

 Bókin Tíðindalaust á vesturvígstöðvunum er ógleymanleg þeim sem lesið hafa. Villimennska og hryllingur stríðs er dreginn þar upp af einum þeirra sem barðist í fyrri heimsstyrjöldinni.

Og líklega náði hann sér aldrei eftir þá upplifun.

 Rússneskir hermenn falla líka og falla m.a. lifandi í hendur óvinarins, sem eitt sinn var vinur, og við munum eftir sýndarréttarhöldum yfir ungum pilti sem hlýddi skipun og skaut mann á götu í Kænugarði. 

Pilturinn spurði í öngum sínum nærstaddan aðstandanda sem í réttarsalnum var, hvort hún ,,myndi nokkurn tíma geta fyrirgefið sér"? 

 Um var að ræða hermann sem hlýddi fyrirmælum og átti ekki annars kost. Yfir honum var réttað eins og um venjulegan glæpamann væri að ræða. 

 Hvað ætli slík réttarhöld væru kölluð, ef fram færu í Rússlandi yfir úkraínsku ungmenni sem framið hefði glæp samkvæmt skipun yfirboðara síns?

_ _ _

 Það eru að koma jól hjá austurkirkjunni og forseti Rússlands boðaði einhliða vopnahlé af því tilefni.

 Því var hafnað með hefðbundnum fúkyrðaflaumi forseta Úkraínu, sem sagði eitthvað á þá leið, að ekkert vopnahlé yrði fyrr en búið væri að sigra Rússa. 

 Þar gæti orðið bið á, því eftir því sem lesa má í sögubókum hafa margir ætlað sér að sigra Rússa. Þeir eru ósigraðir enn, þrátt fyrir að hafa lent í margvíslegum hremmingum og skemmst er að minnast þess, hvernig þeim tókst að sigra nasistaher Þjóðverja og fylgiríkja þeirra í seinni heimsstyrjöldinni - og... þar komu Úkraínar við sögu.

 Það fór fyrir nasistahernum líkt og Napóleon, nema Napóleon komst lengra og gat sprangað um götur Moskvu og kveikti elda sem brunnu glatt um tíma og varð síðan að hunskast burt með lið sitt, sem var orðið skelfilega lítið þegar heim var komið. 

Hvort forseti Úkraínu nær lengra leiðir tíminn í ljós og við sjáum hvað setur. 

Samvinna eða umbúðir án innihalds

 Í Bændablaðinu sem kom út fyrir hátíðarnar (15. desember) birtust tvær greinar, önnur rituð af Lárusi Elíassyni, skógarbónda og verkefnastjóra á Rauðagili og Þórarni Skúlasyni sauðfjár og skógarbónda á Steindórsstöðum.

Þeir benda á að helstu atvinnuvegir þjóðarinnar í dag séu ferðaþjónusta, iðnaður og sjávarútvegur og við tökum eftir því að landbúnaður er ekki nefndur þarna og málið skýrist betur þegar þeir benda á að stærsti hluti þjóðarinnar sinni þjónustu af ýmsu tagi.

Landbúnaðurinn hefur breyst mikið eins og flestir vita, en samt ekki allir, eins og bent verður á hér fyrir neðan þessar myndir. En eins og þeir félagar benda á hefur: mjólkur-, alifugla-, svína- og matjurtarækt aukist mikið, auk þess sem ferðaþjónustan hefur blómstrað.

Síðar í grein sinni nefna þeir, að áður fyrr hafi sauðfjárbændur borið ábyrgð á sínu fé, sem er þá fyrir minni þess sem ritar þetta blogg! ,,En af vondum lögum koma vondir siðir", segir í greininni og við bættust ólög sem Umboðsmaður hefur úrskurðað að standi ekki undir því nafni að geta talist vera lög og því er ljóst orðið að yfirgangur sauðfjárbænda gagnvart öðrum landeigendum gengur ekki lengur, því lögin sem yfirganginn leyfðu eru sem sagt ólög.

Það var tímabært að þetta yrði gert ljóst og er þá komið að annarri grein eftir ,,varaþingmann Miðflokksins" sem skrifar um ,,umbúðir án innihalds" og kemur þar vel á vondan, því ef til er flokkur sem stendur undir því nafni, þá er það væntanlega Miðflokkurinn.

Grein sú gengur í stuttu máli út á það, að reynt er að færa rök fyrir því að ekki sé gert nóg fyrir sauðfjárræktina og að úr því þurfi að bæta með fjáraustri úr ríkissjóði og ætti það að koma fáum á óvart.

Millifyrirsagnirnar segja það sem segja þarf: Gjafmildi í orði, Leikreglur stjórnvalda,  Stuðningur við íslenskan almenning" sem mun eiga að felast í því að flytja fé úr almannasjóðum yfir í sauðfjárræktina og að lokum Lifað á loftinu einu saman, sem er það sem þeir ættu að þekkja best sem eru að framleiða eitthvað sem ekki er þörf fyrir á markaði og gildir þá einu hvort um er að ræða stjórnmálaafl eða eitthvað áþreifanlegra.

Ekki verður farið frekar út í að skýra grein varaþingmannsins en áhugasamir geta reynt að lesa sér til skilnings í Bændablaðinu sem kom út þann 15. desember 2022, greinin er á blaðsíðu 89.

Séð frá hliðarlínunni

 

Werner Ívan Rasmusson spyr spurninga í aðsendri grein í Morgunblaðinu.

Spurninga sem ekki virðist mega spyrja, sé tekið mið af ríkjandi umræðustraumi eða múgæsingu sem ríkir um málið.

Spurningarnar eru vel þess virði að þær komi fram, séu hugleiddar og metnar.

1) ,,Fróðlegt væri að vita hvers vegna þeir [Rússar] létu til skar­ar skríða ein­mitt núna. Fannst þeim að sér þrengt eða var það valdafíkn sem réð ferðinni?"

Eftir af hafa fjallað um hörmungarnar sem nú dynja yfir Úkraínu kemur síðan önnur spurning.

2) ,,Að auki eru svo all­ar þær hörm­ung­ar sem fólk hef­ur þurft að búa við í níu mánuði, og hvað með alla flótta­menn­ina sem neyðst hafa til að flýja heim­ili sín og búa hér og þar við ör­ygg­is­leysi og óvissu?"

Og síðan sú þriðja.

 

3) ,,Stuðning­ur ríkja Evr­ópu og Banda­ríkj­anna hef­ur verið fólg­inn í dráp­stól­um af full­komn­ustu gerð, sem hafa leitt til auk­inn­ar hörku af hálfu Rússa og til enn frek­ari eyðilegg­ing­ar á lífs­nauðsyn­leg­um innviðum. Eig­um við að trúa því að vest­ræn­ir stjórn­mála- og hernaðarsér­fræðing­ar hafi ekki átt að sjá þetta fyr­ir?"

Fjórða.

 

4) ,,Ein spurn­ing hlýt­ur að brenna á vör­um manna og hún er: Hvaða hags­mun­ir eru svo þýðing­ar­mikl­ir að ESB og BNA skuli þora að velja jafn áhættu­sama aðgerð og að styðja op­in­ber­lega ann­an stríðsaðilann með vopna­send­ing­um í miðri orra­hríðinni?"

Og fimmta.

 

5) ,,Hrópið heyr­ist, líka frá ut­an­rík­is­ráðherra Íslands: „Úkraína verður að vinna stríðið.“ Hvernig sig­ur verður það?"

Sjötta.

6) ,,innviðir í sam­göng­um og orku­mál­um stór­skemmd­ir og gíf­ur­legt mann­fall her­manna og óbreyttra borg­ara. Var í al­vöru ekki hægt að leysa deil­una á ann­an hátt, eða var ekki vilji til þess vegna dul­inna hags­muna?"

Og sjöunda.

7) ,,Og eins og ávallt eru það þeir sak­lausu sem líða fyr­ir þá seku. Er ekki mál að linni og ríki Evr­ópu reyni í al­vöru að stöðva mann­dráp­in, því á end­an­um tapa all­ir. Eitt vek­ur þó sér­staka at­hygli og það er að eng­in nátt­úru­vernd­ar­sam­tök hafa haft uppi mót­mæli gegn stríðinu í Úkraínu þrátt fyr­ir að því fylgi óheyri­leg meng­un á öll­um sviðum. Nefna má smíði her­gagna, sem krefst vinnslu og flutn­ings hrá­efna með óvist­vænni orku og fram­leiðslu, flutn­ing her­tóla um lang­ar leiðir á milli landa og síðan orku­notk­un tækj­anna í orr­ust­um. Hús og önn­ur mann­virki sprengd í loft upp, eitt­hvað meng­ar það. Og svo kem­ur upp­bygg­ing­in sem meng­ar líka. Er ekki komið mál að linni og ráðandi menn slíðri vopn­in?"

Allt eru þetta góðar og gildar spurningar, en í þeirri múgæsingu sem ríkir er frekar hæpið að menn vilji svo mikið sem hugleiða svörin við þeim.

Ofbeldið sem ríkt hefur í Donbass undanfarin ár, hefur ótrúlega lítið verið rætt og ofbeldið sem nú ríkir þar og í Úkraínu má ekki ræða nema frá einni hlið.

Það verður aldrei frjó umræða.