Lausnir í loftslagsmálum

 Frétt úr Fréttablaðinu:

Í blaðinu er einnig grein um færslu virkjunarkosta í ,,biðflokk" eftir Finn Ricart Andrason loftslagsfulltrúa Ungra umhverfissinna og Þorgerði Maríu Þorbjarnardóttur sem situr í stjórn Landverndar.

Höfundar eru ekki ánægðir með þá ráðstafanir sem gerðar voru varðandi orkukosti í meðförum Alþingis, og við höfum heyrt málflutning sem gengur út á að loka skuli álverum í þágu umhverfisins!

Óskandi er að fólk sem vit hefur á orkumálum og tæknilausnum fái að ráða för, til að vinna úr þeim málum, en grein um einn þeirra möguleika sem til eru, er hægt að lesa hér í mynd og náttúrulega í Fréttablaðinu.

Ull verður ekki sótt í geitarhús og launsir á umhverfismálum verða ekki sóttar til vinstrigræningja, hvar í flokki sem þeir finnast.

Flótti í von um betra líf

Mynd frá The Guardian

Leifar af nýlendubrölti og staðan er snúin hjá Spánverjum.

Það getur verið erfitt að svara kalli fjöldans og þau eru mörg sem vilja leita leiða til betra lífs.

Hér að neðan eru tvær fréttir úr The Guardian um málið.

Aldrei varð ritari svo frægur að koma til Ceuta vegna olíutöku, við sigldum bara beint frá Sikiley og út í gegnum Gíbraltarsund og til Íslands, en í fréttum The Guardian er sagt frá fólki sem sækir yfir til Melilla í von um betra líf.

https://www.theguardian.com/world/2022/mar/06/spanish-minister-defends-police-accused-brutality-melilla-border

Og:

https://www.theguardian.com/world/2022/jun/25/eighteen-killed-as-throng-of-migrants-storms-spains-melilla-border-from-morocco

Um landbúnað, til upprifjunar

Guðmundur Garðar Arthursson

ritaði eftirfarandi texta í umræðum um landbúnaðarmál á Facebook. Ég tók mér það bessaleyfi að afrita hann til að nota ,,síðar", eins og ég orðaði það, er ég lét hann vita af hnuplinu. Leturbreytingar og undirstrikanir eru mínar.

,,Ef sauðfjárbændur bara vissu hverjir óskuðu eftir þessum auknu tollkvótum.

Að undanförnu hefur verið fjallað um tollamál landbúnaðarins, hér á þessum vettvangi [,,Umræðum um landbúnaðarmál" á Facebook], og í því samhengi er fróðlegt að skoða örlítið þann samning sem gerður var við ESB um landbúnaðarafurðir og tók gildi árið 2016 ásamt sauðfjársamningnum sem tók gildi árið 2017 en sami landbúnaðar ráðherrann (SIJ) [núverandi ,,innviðaráðherra"] undirritar þá báða. Samkvæmt þessum samningum starfar sauðfjárgreinin í dag.

Heimild Íslenskra framleiðenda til að flytja út kindakjöt til ESB landa skv. hinum nýja samningi jókst um 1.500 tonn frá 1.850 tonnum í 3.350 tonn.

Það var greinilega stefnt að því að hefja stóraukið átak í útflutningi kindakjöts til ESB landa á kostnað innlendrar kjötframleiðslu, hrossa, nauta, kjúklinga og svína- kjötsframleiðenda sbr. tilvitnun í samninginn, „Í staðinn fyrir“.

Það voru ekki allir sáttir við þessa samninga og [sumir] óttuðust afleiðingar þeirra. Í athugasemd sem Matfugl ehf., og Síld og fiskur ehf., Völuteigi 2, Mosfellssveit, ritaði Alþingi vegna þessa máls segir:

„Í samningi við ESB, sem gerður var árið 2015, var samið um mikla aukningu á tollkvótum. Fyrst og fremst var um að ræða mikla aukningu nauta-, svína- og alifuglakjöts ásamt unnum kjötvörum og pylsum sem að mestu eru framleiddar úr svína- og alifuglakjöti en heildarmagn tollkvóta á þessum vörum fór úr 650 tonnum í 3.206 tonn.

Langstærsti hluti innflutnings kemur beinlaus til landsins en miðað við að 1/3 hluti skrokks fari í afskurð í formi beina, sina og fitu má áætla að innflutt magn í heilum skrokkum sé um 4.800 tonn eða um fjórðungur af innlendri framleiðslu þessara þriggja kjöttegunda.

Það magn sem tollkvótar ná yfir mun ætíð verða flutt inn í öllum helstu vöruflokkunum“.

Það er ljóst að hugmyndir samningarmanna sauðfjárbænda um að stórauka útflutning á lambakjöti til „betur borgandi markaða“ hefur snúist upp í andhverfu sína.

Sauðfjárbændur, ásamt örðum kjötframleiðendum, hafa orðið fyrir gríðarlegum skaða af þessum samningum.

Það skal ósagt látið hvort sauðfjárbændur séu „þolendur“ eða „gerendur“."

Hér lýkur texta Guðmundar. 

Að mati þess sem heldur úti þessu bloggi, er nauðsynlegt að halda þessum staðreyndum til haga og því er þetta birt.

Samningurinn sem gerður var við Evrópusambandið 2015 er ein af grófari aðförum sem gerðar hafa verið að íslenskum landbúnaði, þ.e.a.s. öðrum kjötframleiðendum en kindakjöts.

Hvort tilgangurinn var að valda skaða, eða að ekki var hugsað út í hvað verið var að gera, verður ekki kveðið upp úr um hér, en tjóni var valdið og ekki er svo að sjá sem sauðfjárbændur séu sérlega sælir með sitt.

Ekki má heldur gleyma því að varað var við því sem verið var gera. Það var samt haldið áfram, vaðið út í fenið, væntanlega í þeirri sannfæringu að verið væri að gera rétt. 

Niðurstaðan varð sem vænta mátti. 

Markaðirnir fyrir kindakjötið voru ekki til staðar. Þrátt fyrir ,,Icelandic Lamb" og annan fjáraustur.

Það hlýtur því að mega spyrja sig þeirrar spurningar:
Til hvers var farið í þennan leiðangur, þrátt fyrir fjölmargar viðvaranir?

Að grípa tækifærin

Tækifærin leynast oft og finnast þegar að kreppir. 

Þröstur Ólafsson hagfræðingur bendir á í grein sinni hvernig hægt sé nýta kreppuna sem sauðfjárræktin stendur frammi fyrir til góðs.

Það verður ekki gert með núverandi stjórnarflokka við stjórn, þess í stað verður lengt aðeins í ólinni og þegar það dugar ekki til, þá verður lengi í henni pínulítið meira og þannig koll af kolli. 

Það sorglega er að sauðfjárbændur vöktu sjálfir máls á því sem Þröstur víkur hér að. 

Síðan eru nokkur ár. 

Ekkert hefur gerst og í stað þess að hlúa að þeim sem vilja lifa af rekstrinum, er ausið opinberu fé í tómstundabúskap með sauðfé.

Væntanlega til að grafa enn betur undan þeim sem eru að reyna að lifa af búgreininni.

Niðurfelling tolla á vörum frá Úkraínu

Á þessari síðu eru nokkrar úrklippur úr blöðum, vefmiðlum, innsendum álitum og af þingskjölum Alþingis vegna fyrirhugaðrar lagasetningar í þeim tilgangi að ná því fram, að tollar yrðu felldir niður af vörum frá Úkraínu, þ.e.a.s. vörum sem upprunnar eru í landinu. 

Sagan af þessari meðvirknissamkennd fólksins, sem kjörið er til að stjórna þjóðinni okkar og setja henni lög og reglur og síðan hvernig samkennd með stríðandi þjóð, hrýfur þingmennina upp úr rökhugsun og yfir í tilfinningavaðal, er líklega einstök í sögu íslensku þjóðarinnar.

Engu breytti, þó t.d. Samtök verslunar og þjónustu og Bændasamtök Íslands bentu mönnum á firruna 

Viðbrögð fyrirtækja í landbúnaði

Viðbrögð kjúklingabónda og þar fyrir neðan

 Bændasamtakanna

Nokkur álit o.fl.

Frumvarp til laga

Þessu til viðbótar, má síðast en ekki síst minna á álit Samtaka verslunar og þjónustu sem endar á orðunum: ,,[...]verði aðeins táknræn aðgerð" [þ.e. niðurfelling tollanna].
 

Segjum þetta gott í bili, en eftir situr spurningin um til hvers við séum að kjósa fólk til alþingissetu, ef framlag þess til vitrænnar umræðu er nær ekkert og ómældar vinnustundir hópsins sem kosinn er, fara í vinnu sem þessa? 

Þá má líka spyrja sig þess, hvernig standi á því að hagsmunagæsluaðilar og samtök í samfélaginu, þurfi að eyða tíma, vinnu og fjármunum í að verjast því að fólkið sem kosið er til að setja samfélaginu lög og reglur (og situr við það á kostnað þjóðar sinnar) valdi samfélaginu tjóni?

Áheit 17. júní

Gleðilega þjóðhátíð!

Svo er að sjá sem glæpur hafi verið framinn, fyrirsögnin er ,,Glæpur", án spurningarmerkis og við verðum forvitin, ekki síst vegna þess, að greinin er stíluð á löngu látinn mann sem við minnumst vegna ótal pistla í útvarpi. 

Vegna alls þessa lesum við greinina af vef Fréttablaðsins og hlustum á það sem með fylgir að lestri loknum og undrumst að ekki hafi verið hægt að fá hina mögnuðu tónlist flutta í útvarpi allra landsmanna.

Teikningu Halldórs úr sama blaði þarf ekki að útskýra, né hafa orð um!

Svo eru það þau sem eru svo áríðandi að þau geta engan veginn sinnt því sem þeim er falið. Það góða er að þau fá launin sín hvort sem þau sinna verkinu eða ekki.

Sumar starfsstéttir eru svo áríðandi að hvorki er hægt að mennta þær né manna og hér er dæmi um það.

Það hefur verið lögð mikil áhersla á bóknám umfram verknám svo lengi sem við munum og reyndar mun lengur en það!

 Brýn nauðsyn þótti að mennta presta og seinna komu síðan sýslumenn til sögunnar og af báðum stéttum fóru ýmsar sögur eins og gengur. 

Með tímanum var menntunin aukin og svo er komið, að enginn tilfinnanlegur skortur varð á fræðingum á bóknámssviði og því fleiri því betra, því bókvitið verður í askana látið.

Teljum það rétt sem hér stendur og sleppum orðinu ,,ekki", en gleymum því samt ekki, að verknám er samt ekki aðeins starfsþjálfun að viðbættu bóknámi, það er samlegð þessara þátta.

Það hefur láðst að muna eftir því og skemmst er þess að minnast, þegar fram komu hugmyndir um að koma Vélskóla Íslands fyrir í húsi einu sem notað hafði verið fyrir bílasölu og ef til vill eitthvað fleira. Þar stóð til að raða kennslustofum fyrir bóknám umhverfis skarkalann frá vélasalnum, sem staðsettur skyldi vera í miðjunni. Líklega til að nemendurnir meðtækju textann betur!

Hvernig kennararnir áttu að yfirgnæfa vélagnýinn fylgdi ekki sögunni.

Það fylgdi heldur ekki sögunni, hvað til stæði að gera við húsnæði Sjómannaskólans, sem til langs tíma hafði nýst fyrir starfsemina. Óstaðfestar sögur gengu um að til stæði að ,,selja" húsið vel völdum vildarvini, í þeim tilgangi að þar yrði hótel!

Af þessu hefur ekki orðið og það er vel, en ljóst er að áratuga vanræksla varðandi iðnnámið er að springa framan í þjóðina.

Hvort það verður til þess að framhald og aukning verði á því starfi sem menntamálaráðherra vann á síðasta kjörtímabili (því sem lauk með mistalningu atkvæða), vitum við ekki á þessari stundu.

Hitt er ljóst, að mikil þörf er á að gera betur og meira til að efla og auka aðgengi að iðnnámi og væri vel hægt að hugsa sér það sem áheit í tilefni þjóðhátíðardagsins!

Landbúnaðarkrísa og björt framtíð

Í Morgunblaðinu er sagt frá því að Sláturfélag Suðurlands boði verðhækkun á afurðum bænda, sem feli muni það í sér að: 

,,Sauðfjár­bænd­ur munu fá 23 pró­sent­um hærra verð fyr­ir afurðir sín­ar".

Í fréttum síðustu daga höfum við lesið að málið hafi verið leyst með tveimur og hálfum milljarðs króna tékka úr ríkissjóði, sem hafi skipst þannig að sauðfjárbændur hafi fengið góðan slatta, nautgripabændur vænan slurk og alifugla og svínabændur afganginn sem mun vera rúmar fjögur hundruð milljónir.

Allt var þetta að sjálfsögðu djúpt hugsað frá upphafi og vel undirbúið. Upphæðin fengin með vitrun og skiptingin milli búgreina eftir því. 

Og afgreiðsla málsins gerð á harðaspretti, spretthóps, sem myndaður var um aðgerðina.

Það er orðið umhugsunarefni hvernig ákvarðanir eru teknar af hálfu ríkisstjórnarinnar. 

Nýlega var greint frá því að til stæði, að senda til baka flóttamenn sem komið hefðu til landsins úr flóttamannabúðum sem eru í Grikklandi, landi sem er að kikna undan straumi fólks sem þangað berst og aðallega frá miðausturlöndum.

Í landinu okkar er látið sem styrjaldir og annar ófriður sé hvergi nema í Úkraínu, og án þess að gera lítið úr vanda þess fólks sem forðar sér þaðan, þá má ekki gleyma því að fleiri eru í svipuðum sporum. 

Hefur ríkisstjórn og alþingi kannski ekki veitt því athygli? 

Er hugurinn svo bundinn við sölur á sameiginlegum eigum þjóðarinnar til útvaldra, að annað komist ekki að?

En eins og sjá má hér að ofan er bjart framundan og fyrir því er borinn ekki ómerkari maður en fjármálaráðherra íslensku þjóðarinnar.

Hægra megin er svo sagt frá því, að tollalækkanir, sem til stendur að gera varðandi innflutning frá Úkraínu, gangi lengra en gert er hjá ESB. 

Og reyndar mun til standa að þær lækkanir verði þannig að tollarnir verði alveg felldir niður! 

Getum við átt von á því að frá öllum löndum í svipaðri stöðu verði tollar á innflutningi felldir niður?

Að frá öllum í sömu stöðu, verði komið upp móttökustöðvum fyrir gæludýr?

Við hljótum að geta reiknað með því að sama verði látið gilda um Jón og séra Jón í þessu. 

Eða hvað? 

Eftir hverju er hugmyndin að fara?

Verður ef til vill komið upp Flokkunarráðuneyti fyrir málaflokkinn? 

Ráðuneyti sem vegur og metur hverjir skuli vera inni í hlýjunni og hverjir verði úti í kuldanum?

Það verður fróðlegt að fylgjast með þróun þessara mála og hvert hugarflugsstraumar ríkisstjórnar Íslands koma til með að stefna, til framtíðar litið.

 

Orkuskipti: Hvað er hægt og hvað er ekki hægt?

 ,,Svona er þetta", er gott nafn á þætti sem fjallar um staðreyndir og þáttur með því nafni er í boði Ríkisútvarpsins á netinu.

Fyrir Alþingi liggur tillaga um að breyta til og færa virkjanakosti úr ,,verndarflokki" í ,,biðflokk" og síðan í ,,nýtingarflokk" og um allt það spjall og skrif, er fjallað í grein í Kjananum.

Tekist hefur ágætlega að koma upp kerfi til að hindra byggingu virkjana, drepa virkjunarmálunum á dreif og svæfa svo sem unnt er, hugmyndir um nýjar og nauðsynlegar virkjanir.

Í þættinum sem er frá Ríkisútvarpinu og sem hér er með í tengli, er rætt um orkumálin á raunhæfan og yfirvegaðan hátt, allt frá kjarnasamruna til kjarnaklofnings og til þeirrar orkuöflunar sem við könnumst betur við hér á landi, þ.e.a.s. nýtingu fallorku vatns og jarðhita.

Farið er yfir og rætt um svokölluð orkuskipti, sem stjórnmálamenn hafa verið duglegir að ræða um, en kannski minna rætt um hvað sé hægt að gera í því efni, enda ekki mikið um að til þingmennsku veljist fólk af raunvísindasviði.

Sum okkar rekur eflaust minni til að hafa heyrt menn úr stjórnmálastétt ræða fjálglega um að Ísland geti haft forystu varðandi orkuskiptin og má þar t.d. minnast viðtals við innviðaráðherra þann sem nú er, þar sem hann ræddi um landið sem vænlegan kost, til að hafa forgöngu um að taka upp flug með rafmagnsflugvélum.

Hvort þar var átt við innanlandsflug eða millilanda, munum við ekki, enda tekur því ekki að leggja slíkt á minnið.

Þeir sem áhuga hafa á að fræðast um þessi mál ættu að hlusta á viðtalið í þessum þætti, því það skilur eftir umtalsverðan fróðleik um orkumálin og fleira þeim tengt.

Myndir eru af Alnetinu og af vef Rúv.

Bresta, brostið, brestur

Í Fréttablaðinu á dögunum sáum við viðtal við Trausta Hjálmarsson sauðfjárbónda þar sem hann lýsti því yfir að forsendur búgreinarinnar væru að bresta og svo sjá má hér að neðan, steig líka fram innviðaráðherrann í viðtali í Morgunblaðinu og hélt því fram að forsendurnar væru brostnar.

Þegar svona er komið er sjálfhætt, en gallinn er sá að við höfum heyrt eitthvað þessu líkt margoft áður frá bændunum sem búgreinina stunda, en að ráðherra ,,innviða", hvað sem það nú annars þýðir nákvæmlega, gefi út dánarvottorðið, skyndilega og óviðbúið, er nýlunda. Við þurfum samt ekkert að óttast í bráð, því yrfið nóg er til af kindakjöti, mun meira en þjóðin er tilbúin að torga og engar líkur eru til að skortur verði næstu ár. Afkoman hefur verið tryggð með greiðslum úr ríkissjóði til þessa og gera má ráð fyrir að svo verði áfram, að minnsta kosti svo langt sem séð verður fram í tímann. Að ráðamenn íslensku þjóðarinnar muni ekki tryggja að til sé kindakjöt, er ólíklegra en að Sólin sjálf komi til með að slökkva á sér. 

                                                                 

Í Bændablaðinu sjáum við svo, að mikil framþróun hefur orðið í kúabúskapnum og að svo er komið að ekki er finnanlegt nema eitt fjós með fötumjaltakerfi, kerfi þeirrar tegundar sem ritari þekkir fyrst frá veru sinni í sveitavist í Leiráarsveit  fyrir meira en sextíu árum. 

,,Bærinn okkar" er þáttur í blaðinu, þar sem sagt er frá bæ í sveit og að þessu sinni er það Seljatunga í Flóahreppi og sannarlega er fallegt þangað heim að líta.

Matarkrókurinn er fastur liður í blaðinu og í þetta sinn eru það kjúklingavængir sem teknir eru til og matreiddir. 

Jákvæðu fréttirnar eru þær að verð á korni er á niðurleið, en það rauk upp við innrás Rússa í Úkrainu.

Þá er sagt frá Spretthópnum skjótráða sem matvælaráðherra Íslands rauk á harðaspretti til að stofna vegna vanda sauðfjárbænda og nautgripa. Augu manna fyrir því að fleira væri matur en feitt kjöt munu óvænt hafa opnast, því við höfum haft spurnir af, að verið sé að leita upplýsinga um stöðu fleiri búgreina en þeirra sm hér er getið. Það fer samt ekki mjög hátt í umræðunni, nema að ,,innviðaráðherra", er búinn að gefa út það sem kalla má dánarvottorð sauðfjárræktarinnar. 

Bændaskólinn í Ólafsdal var stofnun síns tíma og af honum fer góð saga. Hvort þau sem á dögum voru þegar sú stofnun var og hét, hefðu geta séð það fyrir sér, að aðalbúgrein þess tíma yrði komin á vonarvöl vegna óvæntra hækkana á kjarnfóðri og tilbúnum áburði og hvoru tveggja innfluttu frá öðrum löndum árið 2022 verður að telja ólíklegt. 

Auðvitað eru það alifuglabændur, svínabændur og nautgripabændur, sem í erfiðleikum lenda í þeirri stöðu sem nú er er, en engum kemur á óvart að formaður Framsóknarflokkins átti sig ekki á því.

Áhugaverð síða er kynnt til sögunnar í Bændablaðinu, þar sem þróun kjötmarkaða er kynnt með glöggum og skýrum hætti. Trúlega mun ráðherra innviða kynna sér málin með lestri hennar.

Forsíða Bændablaðsins er skreytt með þessari fallegu mynd af naukálfi og miðað við það sem áður er komið fram, undrumst við að ekki sé frekar um að ræða mynd af sauðkind, en við blasir eftir örlitla umhugsun, að skýringin er að formaður Framsóknar ritstýrir ekki blaðinu.

 

Pétur, Katrín, Putin og.fl.

Pétur mikli, Katrín mikla o.s.frv.

Það er af nægu frá fyrri tímum að taka í þessu stóra ríki sem fyrir nokkrum öldum var ekki einu sinni til. 

Menn og konur (sem eru líka menn samkvæmt mínum gamla skilningi), hafa ratað í allskonar hremmingar á leiðinni og margoft hefur verið ráðist á Rússland og er skemmst að minnast innrásar Þjóðverja og bandamanna þeirra í seinni heimsstyrjöldinni. 

Og þar komu úkraínar við sögu.

Fortíðin er fortíð og í besta falli til að læra af og enginn þarf að vera hissa, eða telja það frétt, þó menn, hvort sem þeir heita Putin eða eitthvað annað, haldi því á lofti sem glæstast er úr fortíðinni.

Þetta er haft eftir Putin í lok fréttarinnar:  

,,“Our economy will be open — whoever isn’t interested will be robbing themselves,” Mr. Putin said. “It’s impossible to fence off a country like Russia, and we are not planning to put up a fence like that around us ourselves.”"

Það eru víst ekki miklar líkur til að Biden hefði orðað þetta betur, en báðar þjóðirnar, Bandaríkin og Rússland, hafa stóra böggla úr fortíðinni til að burðast með og ráðamenn beggja ættu að hafa fortíðina til hliðsjónar í ákvarðanatöku sinni.

https://www.nytimes.com/2022/06/09/world/europe/putin-peter-the-great.html?smid=url-share

Fréttir dagsins

 Landbúnaðurinn stendur höllum fæti.

Staðið höllum fæti

_ _ _ 

Til stendur að Norðurskautsráðið komi saman til fundar, en að þessu sinni án Rússa, sem er frekar óheppilegt, því þeir fara með formennskuna og eiga stærsta hluta lands að norðurslóðum.

Heilsast og fundað á meðan allt lék í lyndi

En vegna þess að þeir réðust í það verkefni að bjarga héruðunum í Donbas frá sífelldu áreiti frá Úkraínu eru þeir úti í kuldanum í alþjóðamálum. Það jákvæða er, að svo er að sjá sem verkefninu sé að ljúka, en það neikvæða er, að vestrænar þjóðir með Bandaríkin í broddi fylkingar eru óhress með lausnina og hyggjast vopna Úkraínu með vopnum sem dugi til að skaða Rússland sjálft.

_ _ _

Stærsti bílafarmur sögunnar kemur til Þorlákshafnar og mun vera átt við sendingu til Íslands. Þorlákshöfn er að sanna sig sem flutningahöfn, svo sem sjá má fari menn þangað í heimsókn. Það hefur ritari þessa bloggs gert og sér svo sannarlega ekki eftir því. 

 

Siglt inn í Þorlákshöfn

_ _ _ 

Orkulindir þjóðarinnar eru umfjöllunarefni teiknarans Halldórs í Fréttablaðinu. Við sjáum að flækjustigið er mikið og fer versnandi.

Fjársjóður í kistu

_ _ _

,,Það er vont og það versnar" var eitt sinn góður slagari en  það venst seint og það versnar bara með eilífum þrætum og kærum svo sem sjá má hér að neðan.

Kærugleði í nýjum hæðum.

_ _ _

Og að lokum fiska þau sem sitja á spítu og ræða málin í þaula og út í hið óendalega yfir Lýðhyggjulæknum, sem Halldór dregur svo snilldarlega fram í mynd sinni.

Fiskað í læk, málin rædd til yfirborðsins og smellt á læk.

Myndir fengnar úr Morgunblaðinu og Fréttablaðinu þann10.6.2022.

Framsókn leysir vandann!

 Það er hugur í þingmönnum Framsóknarflokksins og þeir eru á spretti, til að ná Spretthópnum þeirra Svandísar Svavarsdóttur og Steingríms Sigfússonar.

Það sjáum við í grein eftir þrjá þingmenn Framsóknarflokksins, þau Hafdísi Hrönn Hafsteinsdóttur, Höllu Signýju Kristjánsdóttur og Þórarninn Inga Pétursson.

Þau hafa komist að því að búgreinar á Íslandi eru:

Sauðfjárrækt, Nautgriparækt og Svínarækt, og sú síðastnefnda kemur til sögunnar sem einskonar síðbúin viðbót undir lok skrifanna, sem gera má ráð fyrir að komi þannig til, að þingmennirnir hafi allt í einu minnst þess, að hafa fengið sér svínahamborgara á jólunum, eða beikon og egg..., nei frekar beikon án eggja, því egg eru að öllum líkindum, ekki á borðum á heimilum þessara þingmanna.

Grænmeti snæða þau líklega ekki heldur, því það er ekki landbúnaður!

Alifuglakjöt er að sjálfsögðu ekki talinn vera matur hjá Framsókn og þaðan af síður landbúnaður!

Svínakjöt, jú það má kannski fá sér smá ögn af því!

Svona aðeins BARA.

Það góða við greinina er að þingmennirnir eru búnir að finna gott ráð til að leysa rekstrarvanda landbúnaðarins í þeirri viðskiptaþvinganakreppu sem búið er að koma á laggirnar, eða a.m.k. eins og þau skilgreina íslenskan landbúnað.

Lausnin felst í því ,,að komið verði á tímabundinni undanþágu frá virðisaukaskatti til frumframleiðenda" eins og þar segir.

Nánari skýring er svohljóðandi á framsóknsku:

,,Á öll innlegg bænda er lagður virðisaukaskattur og varðandi þær kjötgreinar, sem talað er um hér að ofan, snýr hugmyndin að því að komið verði á undanþágu frá virðisaukaskatti, sem kemur sem útskattur á framleiðandann, til tveggja ára. Þar sem bændur greiða þá ekki útskatt af sínu innleggi en á móti fá þeir innskattinn endurgreiddan, eins og gengur. Þannig má tryggja allt annan rekstrargrundvöll."

Já svona ,,eins og gengur".

Og eins og hver maður sér, þá er vandamálið leyst fyrir uppáhaldsbúgreinar Framsóknarflokksins og skattakerfið, og engin ástæða er til að efast um snilldina sem í þessu felst fyrir framsóknarlandbúnaðinn!

Hani, krummi, hundur, svín og allt hitt

 

Landbúnaðurinn er ofarlega á blaði í Morgunblaði dagsins fjórða júní árið 2022.

Steingrímur Sigfússon er dreginn upp á svið til að leysa vandann sem skapast hefur vegna hækkandi verðs á aðföngum til framleiðslu landbúnaðarvara.

Stofnaður hefur verið ,,Spretthópur" sem hann á að stýra í mark og sé textinn lesinn, þá er landbúnaður: sauðfjárrækt og kúabúskapur.

Hækkanir á áburði, kornvöru, olíu og öðrum rekstrarvörum koma samkvæmt þessu ekki við pyngju annarra en þeirra bænda sem þessar búgreinar stunda, að mati ráðherrans sem skipaði spretthópinn.

Það væru mikil og góð tíðindi ef sönn væru. En það eru þau vitanlega ekki.

Allar landbúnaðargreinarnar eru undir í þessu máli og vonandi átta spretthlaupararnir sig á því, þó ekki sé rétt að reikna með að svo sé, sé tekið mið af viðhorfum flokkanna þriggja sem ríkisstjórnina mynda til málaflokksins.

Ekki reiknum við með því, að þau sem í ríkisstjórninni sprettast séu svo fjarri raunveruleikanum að þau

telji, að þegar áburður, olía, varahlutir og allt hvað heiti hefur hækkar í verði, að þá hækki ekki framleiðslukostnaður annarra landbúnaðarafurða en sauðfjár og kúa.

Er fólkið í ríkisstjórninni svo aftarlega á merinni að það sé nær alveg öruggt: að nefndarfólkið í Spretthópnum renni aftur af gripnum þegar slegið verður í og spretturinn tekinn?

Sé svo, er þá ekki réttast að athuga málið betur, áður en slegið verður í klárinn? Snúa við og fara frá rásmarkinu og byrja að nýju?

Við gerum ráð fyrir að ráðherrann hafi örlitla tengingu við landbúnað, en samt ekki næga og þurfi því leiðbeiningar.

Mðað við grein sem birtist í Morgunblaðinu eftir framkvæmdastjóra Bændasamtakanna ætti ráðherrann að geta fengið slíka leiðsögn.

Greinin er eftir  Vig­dísi Häsler og í yfirskrift segir:

„Ísland verður að tryggja sig með því að auka birgðahald af fóður­hrá­efn­um í land­inu með því að eiga stærri varala­ger líkt og Norðmenn og Finn­ar.“

Á þetta hefur áður verið bent og er ritara þessara lína minnistætt þegar mætur maður, ræddi málið við hann eftir fund í Bændahöllinni og benti á þessa staðreynd, varðandi Finnland. Hér sjáum við að Vigdís nefnir Noreg líka til sögunnar.

Vigdís segir í grein sinni:

,,Hinn 18. mars sl. skipaði for­sæt­is­ráðherra starfs­hóp um nauðsyn­leg­ar birgðir til þess að tryggja lífsaf­komu þjóðar á hættu­tím­um. Starfs­hóp­ur­inn sem er enn að störf­um, m.a. vegna þess að beðið var niður­stöðunn­ar frá LBHÍ, vinn­ur að gerð áætl­un­ar um söfn­un upp­lýs­inga um birgðastöðu á hverj­um tíma, leiðir til að bregðast við óá­sætt­an­legri birgðastöðu, skömmt­un og stýr­ingu á út­hlut­un mik­il­vægra birgða og tryggja þar með nauðsyn­lega birgðastöðu með hliðsjón m.a. af sam­starfi inn­flytj­enda og fram­leiðenda á vör­um sem telj­ast nauðsyn­leg­ar. Starfs­hópn­um er því ætlað að áhættu­greina fæðuör­yggi þjóðar­inn­ar út frá lang­tíma­áhrif­um en ekki bregðast við stöðunni eins og hún er núna.“

Og síðan:

 ,,[…] erfitt að fá upp­lýs­ing­ar um magn áburðar eða fóðurs fyr­ir búfé hér á landi." Og spyr síðan: ,,Og eigum við næg­ar birgðir af olíu til lengri tíma en 90 daga?“

Hún nefnir líka að við höfum ekki upplýsingar um hvað til er í landinu af áburði, korni og kjarnfóðri og eins og við mörg vitum eru þessar vörur notaðar til landbúnaðarframleiðslu, auk margs annars og gleymum ekki olíunni.

...

Og svo stolið sé svolitlu meiru úr hinni ágætu grein Vigdísar Häsler, þá er það margt fleira en föstudagspitsan sem gæti verið gott að huga að.

Hér í lokin skal minnt á það, að betra er að klárinn sé vel girtur þegar sprettur ,,Spretthóps“ ráðherranns verður tekinn og ekki verra að skepnan sé a.m.k. bandvön og sæmilega járnuð.

Höfum í huga að þó hrossið geti verið fengið úr íslenskri hjörð, þá þarf æði margt innflutt til að skepnan sé reiðfær, s.s. skeifur, fjaðrir, leður, ístöð, beisli og mél og eflaust gleymist eitthvað í þessari upptalningu!

Landbúnaður er fjölbreyttur og svo sannarlega margt fleira en kindur og kýr!

(Myndir eru fengnar úr Morgunblaðinu)