GFSI nefndin mikla.

 

Mynd af grein Kjarnans sem varð til þess eftirfarandi hugrenningar fóru á stjá:  

Það þurfti sem sé allt að því heimsstyrjöld til að íslensk stjórnvöld lifnuðu við, lyftu brúnum, stofnuðu nefnd, pöntuðu skýrslu  og álit og vafalaust sitthvað fleira, sem bæði er þarft og nauðsynlegt, til að eitthvað sé við að fást í hinni margfrægu stjórnsýslu.

Það er fæðuöryggi þjóðarinnar sem verið er að hugsa um, þ.e.a.s. ef menn ná því að rífa sig upp út skýrslusamningum, nýjum tillögum og greinargerðum, og eflaust þarf að rýna alla þessa vinnu og setja að lokum í til þess skipaða nefnd.

Menn eru komnir svo langt í vinnunni, að einhver hefur nefnt það að ekki sé með öllu vitlaust að huga að því hvort hægt sé að rækta meira af korni í landinu.

Búinn hefur verið til mælikvarði og honum hefur verið gefið nafn GFSI og ef að er gáð stendur þessi nafnleysa fyrir ,,Global Food Security Index“ og þar með gæti verið að málið sé leyst, því fín nöfn með heimssýnarlegu yfirbragði að hætti nútímastjórnsýslu er það sem leysir vandann, vandann sem birtist upp úr þurru og vegna utanaðkomandi atburða vitringanna miklu og góðu, sem settu viðskiptasamskipti heimsins á annan endann.

Það þótti ekki til eftirbreytni að farga bestu kúnni í fjósinu hér áður fyrr, þ.e. áður en menn fundu það út að tyrfnar og timbraðar skýrslur væru lausn alls vanda og rúmlega það. Vafalaust geta pappírspésar nútímans fundið það út með stífum fundarsetum, kaffiþambi og kökuáti, að það sé nú bara best að slá blessaða beljuna af, þó ekki væri nú nema vegna þess, að kýr eru þeirrar náttúru að þurfa talvert af heyi til að éta og grasi líka, en skýrsluritarar fundu það út á einum fundi sínum eftir allmiklar umræður, vangaveltur og fyrirtöku hámenntaðra sérfræðinga, að gras fengist ekki til að vaxa á Íslandi nema á sumrin, og tæplega það.

Af öllu þessu leiðir að rita þarf mikla skýrslu um fæðuöryggi þjóðarinnar, og vegna þess að maður nokkur sem leið átti um, og villtist í rangt herbergi í byggingunni að menn komust að niðurstöðu:

Kanna þarf og rita skýrslu um hvort hægt sé að rækta korn til eldis manna og dýra á Íslandi.

Vitanlega þarf svo að rita skýrslu um niðurstöðuna.

Kanna þarf, hvort hægt sé að búa svo um hnúta, að hægt sé að sigla með matvöru yfir hafið - sem skýrsluritarar uppgötvuðu á einum fundi sínum að væri umhverfis Ísland, þ.e. landið sem þeir byggju á –  þegar skollin væri á allsherjarstyrjöld  með öllum tiltækum og þekktum vopnum og þar með töldum kjarnorkuvopnum.

Fá fram ,,greiningu“ á, hversu miklar líkur væri á að slíkt ástand skapaðist.

Og svo framvegis og svo framvegis og svo framvegis….

Út mun síðan koma um það bil 200 síðna skýrsla um málið, þ.e.a.s. ef veröldin eins og við þekkjum hana verður enn til, þegar skýrslusemjendur verða búnir að drekka síðasta kaffibollann og búnir að halda útgáfuhóf í tilefni af vel unnu starfi.

Það sem helst gæti truflað þessa vinnu er, ef að pappír verður ekki lengur til í landinu og að menn kynnu ekki lengur, að verka skinn til að pára niðurstöðuna á.

Yrði það nú niðurstaðan, gæti það hugsanlega og kannski og ef til vill gerst, að einhver sem ætti leið framhjá myndi koma blaðskellandi með lítið og snoturt plagg, ritstýrt af Birni Bjarnasyni, með nafninu Ræktum Ísland!

Og að því gefnu að nefndarmenn og konur og köku og kaffiburðarfólk, væri ekki endanlega sprungið á limminu í þenkingum sínum, væri málið leyst.

En þá þarf vitanlega að skrifa skýrslu um það!