Förum vel með atkvæði okkar

 Viljum við að Landsvirkjun verði í eigu þjóðarinnar, eða að hún verði ,,seld" einkaaðilum til að græða á? Munum að Landsvirkjun hefur greitt arðgreiðslur í ríkissjóð, sem nemur tugum milljarða og það stundum árlega og munum líka að það er ekki lítils virði að fyrirtæki af þessu tagi sé í þjóðareign.

Árni Árnason vélstjóri, skrifar hvatningu til þjóðarinnar og minnir á þá gæfu sem við búum við, að geta hitað upp hýbýli og framleitt rafmagn með auðlindum okkar sem lengst af hafa verið í eigu almennings. 

Hann endar grein sína með eftirfarandi orðum: ,, Nú geng­ur hver fram fyr­ir ann­an að af­henda er­lend­um sem inn­lend­um pen­inga­öfl­um hið torfengna sjálf­stæði. Við þurf­um for­seta sem hef­ur kjark til að stöðva sjálf­virka stimp­il­væðingu Alþing­is og fær­ir þjóðinni aft­ur þau völd sem lýðræðið á að gera.” 

Rétt er að taka undir þetta og vitum hvern hann vill að við kjósum til forseta og hér verður mælt með að farið sé að ráðum hans og bent á grein Ögmundar Jónassonar á visir.is um sama efni.

Í Heimildinni erum við upplýst um að framboð fyrrverandi forsætisráðherra til forseta sé tvöfalt dýrara en það sem næst því kemst. 

________________________________________________________________

________________________________________________________________

Þegar svo er þá er gott að eiga ,,góða” að, sem geta látið aura rakna án þess að á sjáist. Hvaðan þeir koma vitum við ekki en líklega ekki frá Hvali hf.

Því þar eiga VG- ingar fáa vini ef nokkra, enda skemmdarvargar hinir mestu í augum þeirra sem vilja nýta auðlindir þjóðarinnar. Vg- ingar eru á móti hvalveiðum af tilfinningalegum ástæðum og líklega finnst þeim dýrin of falleg til að vera lógað og nýtt til manneldis. 

Verði þær kenningar ofaná, má ætla að húsdýrahald til manneldis leggist með tímanum af og ekki er laust við að tilburðir séu þegar uppi í því efni.

Samt er það þannig, að hvert stangast á annars horn og hænsnfuglar mega ekki vera í búrum en það þykir hins vegar gott fyrir skrautfugla ýmiskonar s.s. páfagauka og finkur og af því sést að hér gildir sem svo oft, bara þegar það hentar mér! 

Kristján Loftsson er ekki par hrifinn af vinstri- græningjunum sem vonlegt er, enda liðsmenn þeirrar hreyfingar búnir að valda Hval hf. umtalsverðu tjóni. Á síðasta ári eyðilögðu þeir sumarvertíðina fyrir fyrirtækinu og svo er að sjá sem hugur þeirra standi til að endurtaka leikinn á þessu ári. 

Daníel Sigurðsson, skrifar grein í Morgunblaðið, Kjósum Fjallkonuna og er með kosningarnar sem fram undan eru í huga. Hann segir m.a. frá því að hann hafi átt samtal við Höllu Hrund Logadóttur orumálastjóra og forsetaframbjóðanda um hennar sýn á nýtingu auðlinda þjóðarinnar til bættra lífskjara.  

Niðurlag pistils Daníels er eftirfarandi:

,,Formaður stjórn­mála­flokks sem pendl­ar í kring­um lág­marks­fylgi 5% í skoðana­könn­un­um get­ur varla verið trú­verðugur full­trúi heill­ar þjóðar eins og henn­ar nýj­asta slag­orð geng­ur þó út á. Hún er ein af mál­píp­um kredd­unn­ar um kyn­laust tungu­mál og [hefur] verið fullupp­tek­in af trans­mál­um að mínu mati. Eru kandí­dat­ar frá fyrri fram­boðum, sem hafnað var, væn­legri kost­ir nú en þá? Nei, ég held ekki.

Hleyp­um að nýrri rödd þar sem fersk­ir vind­ar blása.

Halla Hrund hef­ur mjög fágaða fram­komu sem sæm­ir þjóðhöfðingja og ekki sak­ar að hún spil­ar ljúfa tóna á harmóniku. Ég vil líkja Höllu Hrund til orðs og æðis við ís­lensku fjall­kon­una fríðu, holdi klædda, sem mun vaka yfir þjóðinni veiti hún henni braut­ar­gengi að æðstu valda­stofn­un lands­ins, Bessa­stöðum."

Fram kom að hún væri ,,hugfangin af reynslunni" af að fara um landið og heyra frásagnir af ,,framtakssemi” fyrri tíðar fólks og frásögnum af því, þegar það hóf að beisla náttúruöflin sér í hag. 

Þessu til viðbótar má benda á grein eftir Ögmund Jónassonar. Greinin hans ber yfirskriftina ,,Ef Lands­virkjun verður ekki seld vitum við hvers vegna".

Þar segir m.a.:

,,Staðreyndin er sú að markmið fjármálaaflanna eru alveg skýr og augljós, það er að koma öllu orkukerfinu í einkahendur. Allir sem trufla þetta ferli eins og orkumálsstjóri þótti gera með aðvörunarorðum sínum og tillögum eru látnir finna til tevatnsins. Höllu Hrund Logadóttur hef ég hvorki hitt né nokkru sinni rætt við og vel má vera að við séum ósammála um margt, veit það hreinlega ekki. En um það grundvallarmál að orkuauðlindirnar og grunnþættir raforkukerfisins eigi að vera í eign og undir umsjá þjóðarinnar erum við hjartanlega sammála og blöskrar mér að veist skuli hafa verið að henni fyrir að halda þessum sjónarmiðum á lofti. Sú er ástæðan fyrir þessum skrifum mínum, að lýsa stuðningi við þau."

Gandreið og rólegheit og kapallinn sem ekki er vitað hvort gengur upp

 

Gjörólíkar en samt líkar. 

Myndin til vinstri er teikning eftir ,,Gunnar” og fengin frá Heimildinni í heimildarleysi en hin er ljósmynd sem gera má ráð fyrir að sé uppstillt og t.d. er sandhrúgan tæplega eftir barnið, sem á myndinni er.

Það ríkir ró yfir barninu og ,,besta vini” þess en það sama verður ekki sagt um það sem sést á hinni myndinni. 

Seðlabankastjórinn, sem við teljum okkur þekkja á myndinni, ríður gandreið mikla á skrímsli því sem hann situr á, rígheldur í taumana og sætið er ótraust. Skrímslið er til alls víst, sýnist manni og svo er að sjá, sem svipur knapans lýsi ráðaleysi. 

Það gengur illa að ráða við ,,verðbólgudrauginn”, ,,þenslan” er mikil, þeir sem sitja við ,,stjórnvölinn” valda ekki hlutverki sínu og stjórn peningamála er að fara úr böndunum. 

Fréttir berast af því að embættismaður hafi ,,gefið” vildarvinum um það bil hálfan milljarð, sem ku kallað ,,örlætisgjörningur” nema, að maðurinn var að gefa almannafé en ekki sitt eigin. 

Forsætisráðherrann – sem er frú – fylltist þrá eftir nýju embætti og fyrir bragðið þurfti að breyta montriti sem búið var að semja.

Höfð voru snör handtök og ritinu var eytt, því úti var ævintýri og semja þurfti nýtt. 

Það var komið að því að hressa þurfti upp á ríkisstjórnina og til að það gengi fram var Kötu boðið í pólitískan dans og flokkskríli hennar með.  

Niðurstaða varð, að Katrín fór í framboð enda vön slíku, vinir hennar í ríkisstjórninni stokkuðu upp spilin og úthlutuðu sætum að nýju og flokkurinn sem líklega fær ekki þingmann í næstu kosningum, vonast eftir að fá embætti á Bessastöðum í staðinn. 

Hvort kapallinn gengur upp leiðir tíminn í ljós. 

,,Tíminn og vatnið” skrifaði skáldið en það sem hér var lýst, er ekki hægt að skálda og eftir situr hnípin þjóð í vanda sem stendur frammi fyrir því, að offramboð er á fólki til forsetaembættis.

Einn fær en hinir ekki og því er það líklegt, að sár enni verði mörg að leik loknum. 

Slagurinn um stólinn og konurnar tvær

 

Slagurinn um stólinn og konurnar tvær

Í Sjónvarpi allra landsmanna var viðtal við frambjóðanda sem ekki var ráðalaus og virtist einlægur varðandi möguleikana, sem hann sá á því að koma á friði milli Rússlands og Úkraínu.

Maðurinn virtist einlægur í trú sinni á málstað friðar og kærleika meðal manna og var það alls ólíkt því sem íslensk utaríkisráðfrú hefur sýnt en sú telur peningum þjóðar sinnar best varið í hergagnakaup fyrir Úkraínu.

Þá fannst henni og eflaust finnst enn, að skynsamlegt sé og hafi verið, að reka rússneska sendiherrann á Íslandi heim til Rússlands og að kalla þann íslenska heim til stórveldisins Íslands.

Þetta gerði hún allt með góðu samþykki þáverandi forsætisráðfrúar sem telur sig vera best til þess fallna að taka við forsetaembættinu á Bessastöðum. 

Kellur þessar, stóðu síðan fyrir mikilli ráðstefnu, bílakaupum og búninga m.m. þegar þær fengu þá snilldarhugmynd að halda stefnu um málið í Hörpu.

Að hittingnum afstöðnum knúsuðu þær Zelensky að vanda og gáfu honum að skilnaði hjólasjúkrahús frá íslensku þjóðinni til að nota í forarfenjum Úkraínu.

Ekkert hefur spurst til hjólhýsisins þessa um langan tíma, enda hafa menn og konur í ríkisstjórninni verið upptekin í öðru, eins og t.d. því, að stokka upp ríkisstjórnina, útbúa framboð til forseta, með vitanlega fulltrúa úr Borgarnesstjórninni í framboði.

Þá sömu og við gerum ráð fyrir að hafi skrifað upp á vopnakaupin fyrir góðu karlana í austrinu og nú vill verða forseti.

Hvorki Eyjólfur í Úkraínu, né ríkisstjórnarómyndin íslenska, hafa blómstrað betur við fyrrnefnt framtak en hér með er lýst eftir því, hve mörgum hafi verið bjargað í hjólhýsinu sem keypt var fyrir íslensku milljarðana.

Almennt er það talið betra að byrgja brunninn áður en barnið dettur í hann og ef svo illa fer að barnið dettur í brunninn áður en sú framkvæmd er unnin, þá þykir gott að gera sem unnt er til að bjarga því og það sem fyrst.

Íslensku ráðfrúrnar ákváðu að fara aðra og að þeirra mati nýja leið og betri, sem felst í því, að fylla brunninn af vatni og hirða síðan líkið ef svo vel vildi til að það flyti ofan á vatninu.

Árangurinn af ráðslaginu sjáum við síðan í fréttum.

Af viðtalinu við frambjóðandann er annars það helst að segja, að hann hélt ró sinni, svaraði spurningum skilmerkilega og virtist helst undrast æsinginn í spyrlinum.

Dýralíf, mannlíf og viðskiptalíf

 Dýralíf og mannlíf – sérstaklega barna, er áhugavert.

Á vef Bændablaðsins er sagt frá því að söfnun hafi farið fram til stuðnings Einstökum börnum og þar er þessi mynd af börnum sem eru að sýna stóðhesta.

Þar segir frá því að ,,Söfnunin fer að mestu leyti fram á viðburðinum sjálfum þegar boðnir eru upp folatollar og seldir eru happdrættismiðar“

Ekki er annað að sjá en börnin hafi fullt vald á stóðhestunum sem þau eru að sýna í hestahöllinni á Ingólfshvoli í Ölfusi.

Að öðru og síðan enn öðru

Í Heimildinni er sagt frá því að Vinnslustöðin í Vestmannaeyjum hafi selt frá sér makrílkvóta til fjáröflunar og svo er að sjá sem fyrirtækið hafi verið heppið, því á öðrum stað rekumst við á þetta:

Það er sem sagt ekki alltaf á vísan að róa varðandi fiskinn í sjónum, hann kemur, hann er og stundum fer hann, bara eitthvað annað og gefur ekki kost á að láta veiða sig.

Fiskveiðimenn, hvort heldur er á landi eða sjó, vita hvernig þetta gengur fyrir sig, taka áhættu og hagnast stundum og stundum ekki.

Í sama miðli er líka sagt frá því, að yfirmaður í lögreglunni hafi af örlæti sínu gefið undirmönnum sínum hálfan milljarð. Peningarnir koma úr ríkissjóði en ekki úr vasa hins örláta yfirmanns og þar sem viðtakendur vissu ekki, að um ólöglegan gjörning væri að ræða, þá stendur úthlutunin.

Það er sem sagt dýrt fyrir skattborgarana að vera með menn í vinnu, sem ekki fara vel með almannafé en eins og við vitum núna, er fátt við því að gera og sem betur fer eru vasar skattborgaranna djúpir!

Sjötti maí 2024

 

Að blanda saman því sem er nánast það fallegasta af öllu fallegu er vonandi góð byrjun á pistli!

Síðan kemur hitt, sem er allavega og þar er fyrst að segja frá því, að Vestfirðingar eru illa

staddir í orkumálunum og í þeim efnum hefur verið vanrækt að vinna að því, að sækja orku þangað sem hún er t.d. í formi rennandi vatns.

Andstaðan er mikil við að orku sé aflað og umhverfisvinir, sem svo telja sig vera, vita fátt verra en mannvirki til orkuöflunar.

Hvar það fólk býr og hvernig húsakynni þess eru, er líklega best að segja sem minnst um en gera má ráð fyrir, að það húsnæði sé ekki úr torfi og grjóti, því ekki verður byggt úr þeim efnum án þess að hróflað sé við jörðinni og hafi verið byggt úr einhverju öðru, þá gildir líka það sama!

Kosningar og lögspeki

Til stendur að halda kosningar til kjörs á forseta þjóðarinnar og færri fá en vilja en fyrir þremur dögum mátti lesa það sem hér sést og fari svo sem lítur út fyrir, þá er þjóðin líklega í góðum málum hvað forsetaval varðar.

Virtur og reyndur lögfræðingur segir okkur, að dómstólar hafa ekki lýðræðislegt umboð og að þeir þurfi aldrei að standa neinum skil á störfum sínum.

Dómstólarnir búa ekki til lögin en eiga að dæma eftir lögunum sem búin hafa verið til af öðrum.

Þetta hefur lengi verið vitað en á því borið, að sumir lögmenn vilji fara aðra leið.

Það gengur ekki og séu þeir óánægðir með lagabókstafinn, þá verða þeir að ræða það við þau sem lögin búa til.

Grein Jóns Steinars er skýr og upplýsandi fyrir okkur sem ekki skrifum lög en búum við þau og þurfum að reyna að gæta þess að halda okkur innan þeirra.

Það getur stundum verið erfitt og stundum ekki og ef við erum ekki sátt með hvernig þau eru, þurfum við að ræða það við lagasmiðina.

Að lokum er hér frétt úr Morgunblaðinu, sem í rauninni er ,,ekki frétt“, eða að minnsta kosti ekki ný frétt.

Rússar eru í stríði við Úkraína, sem eru studdir af NATO og ESB þjóðum og því þýðir ekkert að vera að æsa sig yfir því, þó þeir geri sem þeir geta til að gera andstæðingum sínum erfitt fyrir.

,,Við“ erum í stríði við ,,þá“ svo er visku stjórnvalda okkar fyrir að þakka, stjórnvalda sem virðast vera illa upplýst og fljótfær eftir því.

Stjórnvöld sem af visku sinni lokuðu fyrir áratugagamla samskiptaleið til samtals við þjóðina, sem reynst hafði okkur vel t.d. í viðskiptum landa á milli, þegar svokallaðir ,,vinir“ okkar reyndust okkur illa.

Í samskiptum milli þjóða, er trúlega best að taka afstöðu eftir vandlega yfirvegun og líka að flýta sér hægt.

Meta og vega, leggja saman plúsa og mínusa, hugsa…og hugsa meira!

Það má sannarlega efast um, að fulltrúar okkar hafi gert það.

Japl jaml og fuður

 ,,Eftir japl jaml og fuður var hann grafinn út og suður" var eitt sinn sagt og ætli það verði ekki niðurstaðan núna.

Þingmaður Framsóknarflokksins er til viðtals í Morgunblaðinu vegna japls um hvernig standa skuli að fiskeldi í sjó. 

Fiskar lifa í sjó og vötnum, bæði stöðuvötnum og rennandi og því fengu menn þá hugmynd að nota sjóinn til að ala upp fisk, líkt og gert er með búfénað. 

Þetta ætti að falla vel að stefnu Framsóknarflokksins og kannski gerir það það en málið vefst fyrir þeim. 

Laxarnir sem aldir eru upp í kvíum vilja út, eins og Snorri forðum og ef þeir sleppa, þá leita þeir a.m.k. stundum upp í ár; finnst kannski góð tilbreyting í þvi að svamla í tæru og ósöltu vatni.  

Það merkilega er, að aðstreymi laxa í árnar þykir ekki gott, því þar mun vera lax fyrir og hann er ekki ,,mannvanur" og þykir ekki gott að láta veiða sig en sportið gengur út á að laxmaður nær laxi á öngul, pínir hann og kvelur, sem á máli laxveiðimanna heitir að þreyta laxinn. 

Fiskveiðimönnum þjóðarinnar hefur ekki dottið í hug þessi aðferð við að njóta fiskveiða, enda eru þeir ekki að leika sér til sjós, heldur eru þeir að afla verðmæta og draga björg í bú. 

Framsóknarmenn hafa ekki áhyggjur af slíkri veiðimennsku, en búskapur sem fer fram á hafi úti en ekki landi er þeim framandi. 

Því er það, að þeir vilja taka á þeim ,,búskap", sem þeir kannast ekki við sem slíkan, með harðri hendi og lausnin er fundin:

Búskapurinn skal vera tímabundinn! 

Ekki svona endalaus eins og verið hefur í landi, svo lengi sem elstu menn muna og miklu meira en það og nú velta Framsóknarmenn því fyrir sér árafjöldanum, sem búskapurinn skal standa. 

Best þykir að hafa árar á bæði borð ef á annað borð er verið að róa eitthvað og það gerum við ráð fyrir að Framsóknarmenn geri. 

Þeir eru þekktir að því að geta haft eina skoðun í dag og aðra á morgun, auk þess sem það samræmist stefnu þeirra að sumir séu jafnari en aðrir og nú verður sótt fram í því.  

Best er líklega fyrir laxmenn og línur þjóðarinnar að halda sig til hlés á meðan stormurinn gengur yfir og koma síðan til baka þegar vindgangurinn er liðinn hjá.