Fréttir frá Úkraínu í íslenskum miðli

 Það er fjallað um stríðið í Úkraínu á vefmiðlinum visir.is þar sem ýmislegt athyglisvert fram og svo virðist sem Ísland og Úkraína eigi a.m.k. eitt sameiginlegt.

Rétt er að taka fram, að samsetta myndin hér að ofan er blanda af visir.is en einnig af síðum Morgunblaðsins.

Sagt er frá því á Vísi að sókn Rússa hafi gangið vel að undanförnu, einkum í Donetks héraði.

Það mun vera eitt af sjálfstjórnarhéruðunum svokölluðu á Donbassvæðinu.

Fram kemurilla gengur að manna úkraínska herinn og að komið hafi fram hugmyndir um að lækka herskyldualdur, sem ekki fellur öllum vel í geð.

Ýmislegt fleira kemur fram sem stingur í stúf við það sem við höfum fengið að heyra t.d. frá manni nokkrum, sem var nýlega sérlegur gestur íslensku ríkisstjórnarinnar á einhverskonar norðurlanda- hittingi stórmenna.

Ríkisstjórnin leysti mann þennan út með eins og hálfs milljarðs innistæðulitlu loforði um að ríkissjóður Íslands mynd reiða fram upphæð sem hljóðaði upp á einn og hálfan milljarð.  

Um er að ræða íslenskar krónur en eins og kunnugt er, fæst ekki mikið fyrir þær núorðið.

Sé litið á kort af svæðinu sem barist er um, þá er ljóst að mikið er eftir, ef það er ætlun Rússa að leggja undir sig alla Úkraínu sem reynda hefur hvergi komið fram svo ritari muni eftir.

Fækki fólki í landinu eins mikið áfram og með sama hraða og gerst hefur síðan Rússar hófu hernaðinn gegn ófriðaröflum sem sífellt herjuðu á fólkið á Donbas svæðinu, er hætt við að styrjöldin lognist út af sjálfu sér.

Í grein Vísis er vitnað í og gefnir upp tenglar á ýmsa miðla eins og Kyiv Independent og Wall Streat Journal.

Allt stemmir þetta og styður við það sem sést hefur á bandarískum miðlum.

Hvernig andúkraínskur áróður af þessu tagi um hið nýtilkomna norræna land Úkraínu, hefur getað sloppið inn á síður íslensks fjölmiðils er óútskýrt og ef til vill óútskýranlegt. 

Sé horft á kort af svæðinu sést að mikið er eftir, ef það er ætlun Rússa að leggja undir sig alla Úkraínu.

Það hefur reyndar hvergi komið fram, svo ritari viti til, að það sé ætlunin en ætti að verða auðvelt, ef íbúar Úkraínu halda áfram að flýja land sitt í sama mæli og að undanförnu.

Þegar þar að auki hver kona eignast ekki nema eitt barn að meðaltali, þá þarf ekki miklar reikniskúnstir til að finna það út, að þjóð sem þannig er komið fyrir á sér ekki mjög langa framtíð.

Það ættu þau að hafa í huga, sem bjóða sig fram til Alþingis Íslendinga, að búa svo í haginn fyrir ungt fólk, að það geti haldi við stofninum og helst dálítið meira!

Fáir áttu von á að ríkisstjórn Íslands væri í sparnaðarkasti

 Í fréttum er sagt frá því að kennarar séu í verkfalli og launakrafan virðist vera skýr því komið hefur fram að hún er upp á eina milljón í mánaðarlaun.

En það eru fleiri sem þurfa sitt og sem dæmi má taka, að ríkissjóður mun standa undir stórum hluta kostnaðar við för 46 fulltrúa til Bakú til að ræða loftslagsmál.

Í Bakú mun vera margt að sjá og eflaust hefur verið kominn tími á að endurtaka Abú Dabí ferðalagið minnisstæða.

Í inngangi fréttar af flandrinu í Morgunblaðinu er sagt frá því að:

,,Íslenska sendi­nefnd­in sem fer á aðilda­ríkjaþing lofts­lags­samn­ings Sam­einuðu þjóðanna í Bakú í Aser­baís­j­an, COP29, verður skipuð 46 full­trú­um. Í þeim hópi eru 10 manns úr op­in­berri sendi­nefnd auk full­trúa fé­laga­sam­taka á borð við unga um­hverf­issinna og nátt­úru­vernd­ar­sam­tök„

Það er oftast gaman að ferðast um og skoða heiminn og eflaust er ekki verra að gera það á kostnað ríkissjóðs.

Enginn átti von á að ríkisstjórnin væri í sérstöku sparnaðarkasti svona rétt fyrir kosningar og því kemur ekki á óvart að hún veitir líka nokkrum krónum í stríðsreksturinn í Úkraínu og mun það vera uppskera forseta þess lands eftir heimsóknina til Íslands sem nýlokið er.

Þeir hittust í hráslaganum nýlega og betra þykir að ferðir séu til fjár frekar en hitt og stóri maðurinn á myndinni hefur eflaust vilja vera rausnarlegur við þann sem við hlið hans stóð.

Einn og hálfur íslenskur milljarður er hvort eð er ekki stór upphæð í hugum hinna hugumstóru stjórnenda þjóðar okkar.

Fyrirsögnin hér að ofan er yfirskrift fréttarinnar á Vísi og af henni má sjá að peningunum stendur til að verja í stríðsreksturinn sem í gangi er á milli Úkraínu og Rússlands.

Á visir.is segir eftirfarandi:

,,Einn og hálfur milljarður króna í aukinn stuðning við Úkraínu í fjáraukalögum á að mæta kostnaði við auknar skuldbindingar Íslands sem samið var um á leiðtogafundi Atlantshafsbandalagsins í sumar. Stuðningurinn fer áfram í þjálfun, kaup á búnaði og hergögnum og framlögum í sjóði sem styðja varnir Úkraínu.“

Það er gott að eiga góða að þegar á þarf að halda og það veit Zelensky og það veit Bjarni og þjóð veit þá tveir vita.

Ritara hefði þótt gæfulegra að peningaupphæð af þessari stærðargráðu hefði verið varið í að koma á friði austur þar, að mönnum hefði verið boðið að samningaborðinu t.d. í Höfða og fengnir til að ræða málin.

Trúlega er það ekki eins auðvelt og halda mætti en það hefði mátt reyna og það þó flumbra í ráðherrastóli hafi rekið rússneska sendiherrann heim í flumbrukasti.

En það hefði mátt reyna, biðjast afsökunar á brottvísuninni, viðurkenna mistökin og biðjast diplomatískrar afsökunar og reyna síðan að stuðla að friði milli landanna í stað þess að blása upp ófriðinn, þ.e.a.s. ef það er viðkomandi ekki um megn.

Hér undir lok þess pistils er rétt að benda á frétt sem birtist í dag á CNN.COM og bera það síðan saman við það sem haldið er að íslenskri þjóð um málið.

Þar kemur ýmislegt upplýsandi fram um það sem er að gerast og hefur verið að gerast að undanförnu í málefnum Úkraínu.

Uppbyggingin í Þorlákshöfn og silfrið á Rúv.

 Það er þekkt, að vilji til framkvæmda færist í aukana hjá pólitíkusum þegar dregur að kosningum og þá er oft lofað öllu fögru en stundum minna staðið við af því sem lofað var, að kosningum loknum. Enda er það nú svo, að vilji er eitt en getan til að gera annað.

Í fréttinni hér að ofan, sem birtist í Morgunblaði dagsins (28/10/2024) er sagt frá því sem er verið að gera en ekki því sem á að gera eftir kosningar.

Hugumstórir pólitíkusar eiga það til að skreppa saman þegar til alvörunnar kemur og geta þeir oftar en ekki skýlt sér bakvið það: að það þurfi samstilltan meirihluta til að geta komið málum fram.

Í aðdraganda kosninga verða alls kyns uppákomur svo sem við sjáum dæmi um, þar sem t.d. formaður flokks útskýrði fyrir kjósanda að hann, þ.e. kjósandinn, ætti alltaf þann möguleika, að strika yfir frambjóðanda sem væri á listanum væri hann ekki sáttur við viðkomandi og setja síðan hið eftirsóknarverða X á ,,réttan" stað.

Af þessu hefur orðið mikið ,,frétta"- gaspur með japli jamli og fuðri, sem engu skilar nema leiðindum til þeirra sem hlut eiga að máli.

Hvað sem þessu líður, verður kosið til þings eftir skamman tíma og verður fróðlegt að sjá hver útkoman verður.

Vonandi verður hún þannig að hægt verði að mynda starfhæfa ríkisstjórn sem geti tekið við stjórnartaumunum eftir stjórnleysið sem ríkt hefur undanfarin ár.

Ríkisstjórn sem fátt kann né getur, annað en ausa peningum út og suður, eða í allt frá stríðsrekstri og yfir í gæludýrainnflutning, sem sagður er kosta 3 milljónir á hvert dýr, er ekki alveg að standa sig að margra mati.

Að þessu sögðu er rétt að óska íbúum Þorlákshafnar til hamingju með uppbygginguna sem orðið hefur í sveitarfélaginu undanfarin ár.

Það hefur verið ánægjulegt að sjá hana gerast og umsvifin aukast dag frá degi í Þorlákshöfn og það er reyndar ekki ólíkt því sem sjá hefur mátt í Reykjavík undir stjórn þess meirihluta, sem Dagur, sá sem strika má út sem aðra ef vilji er til og finni menn hjá sér hvöt til þess.

Í Reykjavík þurfti að byggja breyta og bæta eftir langan tíma sem liðið hafði án þess að það væri gert með sæmilega skipulögðum hætti.

Það var nefnilega sú tíð að hverfi byggðust upp hér og þar um borgarlandið, að því eð virtist án þess að heildarskipulag væri haft í huga.

Þétting byggðar var notað af andstæðingum Dags og félaga sem skammaryrði en við sem munum eftir slettu- uppbyggingunni sem áður var, fögnum því að undanförnu hefur verið að gerast.

Og ekki má gleyma því, að Sjálfstæðismenn hrifust með og ákváðu að ,,þétta" byggðina við Valhöllina sína og gengur það bara vel eftir því sem best er vitað og fyrir það munu hafa fengist einhverjir aurar.

Um uppbyggingu flokksins á reitnum má lesa í hér og síðan hér og eflaust víðar ef áhugi stendur til.

Það er sem sé svo að þétting byggðar getur verið lausnarorð þargar það hentar og kemur sér vel.

Brú yfir Ölfusá

 Nútíð og fortíð. 

Forfeður okkar og mæður fóru fyrrum um landið með hjálp þeirra sem sjást hér á myndinni. 

Tímarnir breyttust og þar kom, að í stað þarfasta þjónsins kom annar slíkur og það sést glitta í þann sem við tók á myndinni sé hún er skoðuð vel. 

Tækniundrið sem seinna kom til sögunnar, þjónar nú m.a. því hlutverki að flytja hesta í kerrum vítt og breitt um landið og öruggt má telja að forfeður okkar og mæður hafi ekki séð það fyrir, að svo myndi verða. 

Til að þjónninn sem við tók, kæmist vandræðalítið um landið, þurfti að leggja vegi og byggja brýr og þjóðin sem ekki réði yfir miklum tækjakosti réðst í það í fátækt sinni, að byggja brýr yfir vatnsföllin og það var m.a. gert við Selfoss. 

Efninu í fyrri brúna var skipað upp á Eyrarbakka og hún síðan smíðuð og vígð þann 8. september 1891. 

Við sjáum farartæki fyrri tíðar fara yfir brúna og má nærri geta hvílík samgöngubót hún hefur verið fyrir fólkið sem komast þurfti yfir Ölfusá.

Eins og kunnugt er, þá fór svo, að brúin hrundi árið 1944 þegar mjólkurbíll með annan slíkan í togi fóru út á brúna sem ekki þoldi þungann, með þeim afleiðingum að hún gaf sig og báðir bílarnir féllu í ána. 

Mynd fengin úr Öldinni okkar 1931 til 1950, bls. 215.

Mennirnir tveir sem í bílunum voru, björguðust og verður það að teljast mikið lán. 

Byggð var ný brú yfir ána sem enn stendur en svo er komið, að farið er að huga að byggingu nýrrar brúar. 

Það gengur ekki vandræðalaust að koma þeirri framkvæmd af stað en við skulum vona að hún fari að losna úr þrætubókarrugli nútímans og að hún komist í gagnið áður en stórskaði verður. 

Það er enginn skortur á úrtölumönnum varðandi þá framkvæmd eins og við vitum og á myndinni sjáum við einn af mörgum sem telja enga þörf fyrir nýja brú.

Hvort hann hefur kynnt sér álagið sem er á hinu átta áratuga gamla mannvirki, vitum við ekki en hafi hann gert það, þá er viðhorfið enn óskiljanlegra.

Dýrin, pólitíkin og síðan umræðan

 Enn eru það blessuð dýrin sem við virðum fyrir okkur og það er ekki alltaf gott að ráða í hvað þau eru að hugsa en ef það er um íslenska pólitík, þá er ekki að undra þó þau séu bæði hugsi og séu á verði.

Fylgi flokkanna er nálægt því sem súluritið sýnir og ef eitthvað er til að undrast, þá er það, hve íhaldsflokkarnir fjórir - Framsóknarflokkurinn, Viðreisn, Sjálfstæðisflokkurinn, Flokkur fólksins, Sósíalistaflokkurinn, Miðflokkurinnn og Vinstri hreyfingin grænt framboð - njóta mikils stuðnings.

Það er Samfylkingin ein sem rís hæst í fylgi þegar könnunin er gerð, er með um 25% og ef hinir flokkarnir ná saman að loknum kosningum og ef niðurstöður þeirra verða svo sem þessi könnun leiðir í ljós, þá er sjálfgefið að við munum búa við ríkisstjórn margra flokka; flokka sem flestir hafa lítið fram að færa.

En við skoðum fleira og sjáum að það er hægt að magna með sér áhyggjur af nánast hverju sem er og kona sem hefur áhyggjur af norðurljósarannsóknum er í framboði.

Hún er áhyggjufull um sumt og annað ekki eins og gengur og eftir henni er haft að ,,á þeim tím­um sem við lif­um, er ofboðslega mik­il­vægt fyr­ir Ísland að full­orðnast í því hvernig við horf­um á heim­inn..."!

Hvort hún hefur áhyggjur af því sem fram kemur í aðsendri grein um vopnakaup íslensku þjóðarinnar (í Morgunblaðinu) er ekki gott að segja. Við vitum að áhyggjur geta verið valkvæðar, ef svo má segja, að minnsta kosti ef þær eru fundnar upp og búnar til á staðnum.

Hún ætti kannski að hafa áhyggjur af því sem fram kemur í greininni hér að ofan en í henni er fullyrt, að vopnakaup íslensku þjóðarinnar handa Úkraínu hafi verið landráð.

Hafi einhver gerst sekur um landráð ætti sá að skoða sinn gang en vel getur verið að skoðun frambjóðandans sé sú, að ásökunin sé ekki svaraverð og það þó hún hafi birst í aðsendri grein í blaði allra landsmanna, eina dagblaðinu sem eftir er, þ.e. Morgunblaðinu.

Stjórnarslitin, viðbrögðin o.fl.

 Nýr forseti er vart tekinn við embætti þegar hann fær yfir sig stjórnarslit og boðun til alþingiskosninga og við skulum ekki taka þessa fyrirsögn Morgunblaðsins allt og bókstaflega.

Fjölmiðlarnir hafa frá nógu að segja vegna þessa en líklega hefur Sjónvarp Ríkisútvarpsins náð því að toppa uppákomuna með ógnarlöngum þætti sínum um málið í gærkvöldi (14/10/2024).

Við kíkjum upp úr holunni okkar með hálfum huga, tilbúin til að hrökkvar til baka og vonum að selurinn verði ekki barinn með bókinni sem haldið er á lofti og okkur léttir við að sjá hversu ánægður Bjarni virðist vera á fundinum með forsetanum.

Öðruvísi var að sjá til hans í ógnarlöngum spjallþætti Ríkissjónvarpsins í gærkvöldi, þar sem hann virtist vera reiður til að byrja með en allt jafnaði það sig er á leið.

Eins og venjulega höfðu þar annars hæst þau sem minnst höfðu til málanna að leggja og það var næstum pínlegt að sjá formann Miðflokksins í hlutverki sem mun hafa átt að vera hlutverk grínarans.

Formaður Flokks fólksins sem svo er kallaður, sagði mikið en samt fátt og var það allt samkvæmt venju.

Viðreisnarfulltrúinn í þættinum virtist vera ánægður og minnti helst á leikskólakennara sem fylgist með án þess að gera neitt.

Vinstrigræni formaðurinn var sem úr honum væri allur vindur og var í raun sem felmtri sleginn og minnti á, að samkvæmt skoðanakönnunum, væri allt pólitískt brölt í þátíð hjá þeim.

Framsóknarráðherrann sem á fundinum var hélt ró sinni eftir því sem best varð séð og það sama má segja um formann Samfylkingarinnar og við vitum að Kristrún kann að leggja saman og draga frá, deila margfalda og heilda og örugglega ýmsar fleiri reikniskúnstir.

Því er það að þjóðin veðjar einna helst á þann flokk, enda vel meinandi og skipaður mörgu góðu fólki.

Að því sögðu er rétt að taka það fram að vafalaust er svo með nær allt það fólk sem þarna var þátttakendur, að það meinar eflaust vel en skortir sumt kannski yfirsýn, reynslu, innsæi, raunsæi og þekkingu.

Sé svo, þá er gott að leita til þeirra sem betur búa, leita ráða og bera sig saman, þá kemur þetta allt og enginn er verri þó hann horfist í augu við veikleika sína og bæti þá upp með aðfenginni aðstoð.

Mistök og flumbrugangur í stjórn heillar þjóðar geta haft alvarlegar afleiðingar eins og sagan sýnir og þá er ekki eingöngu átt við löngu liðinn tíma, heldur og ekki síður þann tíma sem við lifum á nú um stundir.

Greiðslur eða ekki greiðslur, borgarstjórinn sem ekki var í ,,réttum“ flokki og ríkisstjórnin sem gufaði upp.

 Rétt er að taka fram að undirritaður þekkir ekki mikið til þess máls, sem verið hefur til umfjöllunar á síðum Morgunblaðsins að undanförnu og varðar, eftir því sem best verður skilið, hvort fyrrverandi borgarstjóri eigi rétt á að fá greitt fyrir þá orlofsdaga, sem hann tók ekki út á ferli sínum sem borgarstjóri.

Undirritaður telur sig hafa verið heppinn með vinnuveitendur þann tíma sem hann var á vinnumarkaði og ætíð fékk hann það sem honum bar samkvæmt kjarasamningum.

Vel kann að vera að reglur hafi verið öðruvísi á þeim tíma en ef ekki var hægt einhverra hluta vegna, að taka út það orlof sem um hafði verið samið, þá var greitt fyrir það svo sem eðlilegt þótti.

Fyrrverandi borgarstjóri hefur af einhverjum ástæðum ekki náð að taka sér eðlileg frí frá störfum sínum, líkt og hann átti rétt á.

Hver sá réttur var og hvernig hann ætti að vera tekinn út,  veit ritari ekki neitt um en hitt veit hann, að talsvert hefur verið um málið fjallað á síðum Morgunblaðsins og e.t.v. víðar.

Að öðru.

Það hefur trúlega ekki farið framhjá þeim sem fylgjast með fréttum, hvernig komið er fyrir ríkisstjórninni.

Vinstrigræningjar eru búnir að yfirgefa skútuna og því á að halda kosningar innan fárra vikna.

Flokkarnir sem eftir eru og halda í beislistaumana, hafa bætt á sig ráðuneytum græningjanna vinstrisinnuðu.

Hvort þeir eru eingöngu grænir og ekki vinstri– sinnaðir vitum við ekki fyllilega og margt bendir til að þeir viti það ekki sjálfir.

Eftir situr hnípin þjóð í vanda og vandinn er, hvað eigi að kjósa!

Svona mun hún vera ,,stjórnin“ sem nú situr og eins og við getum séð, eru engir vinstri(?)- græningjar við gamla og stöðuga Bessastaðaborðið en þau reyna að brosa og brosin eru fremur daufleg, sem von er við þessar aðstæður.

Þjóðin kaus fólk til alþingissetu í þeim tilgangi að það myndaði ríkisstjórn sem stjórna myndi landinu af vandvirkni, yfirvegun og samviskusemi.

Það brást, vandvirknin er vandfundin og yfirvegunin lítil sem engin og segja má að endirinn þ.e. stjórnarslitin, séu í samræmi við ferilinn.

Nú er svo komið að þjóðin mun ganga til kosninga, sem í sjálfu sér er ágætt miðað við það sem á undan er gengið og við vonum að upp úr kjörkössunum komi eitthvað betra en það sem ,,talið“ var í Borgarnesi sællar minningar.

Kosningarnar munu fara fram og við skulum vona að aðstæður verði góðar, kjósendur komist á kjörstað o.s.frv.

Ívar teiknari Morgunblaðsins sýnir okkur að Samfylkingunni hafi bæst verðugur liðsauki í baráttuna, liðsauki sem tekist hefur á við óværu og náð henni blessunarlega niður.

Formaður Vinstri grænna stendur hins vega á ótraustri undirstöðu, sperrir sig en kemst ekki lengra.

Okkur þykir það ágætt, þau voru löngu búin að ganga götuna á enda.

Blindgötuna sem þau völdu sér að ganga og þó það hafi eflaust gengið vel að þeirra mati, á meðan Kata ásamt Kolu nutu þess að flaðra upp um Zela, þá er það svo, að löngu var komið nóg og meira en það!

Ríkisstjórnin sem aldrei var, er ekki lengur.

 Teiknarar miðlanna hafa túlkað ástandið hjá ríkisstjórnarflokkunum; túlkað það eins og þeir sjá það og eins og þjóðinni sýnist það vera.

Þjóð veit þá tveir vita og í Morgunblaði laugardagsins síðastliðins, sjáum við fyrirsögn sem færir okkur heim sanninn um að ,,veikleikar“ eru í stjórnarsamstarfinu en þrátt fyrir það að ,,Sjálfstæðisflokkurinn hafi átt fund í Valhöll“, liggur ,,engin sérstök niðurstaða fyrir“.

Þannig er það og þannig hefur það verið í þessu sérkennilega stjórnarsamstarfi, að hver höndin hefur verið upp á móti annarri í hverju málinu af öðru og ekki skiptir neinu máli hversu mikilvæg þau eru.

En það skiptir máli fyrir þjóðina hvernig staðið er að málum, hvernig tekna er aflað og hvernig síðan farið er með þær tekjur og það skiptir líka máli að þeir sem fara með stjórn lands og þjóðar séu sæmilega samkvæmir sjálfum sér.

Og kannski eru þau einmitt það, samkvæm sjálfum sér, en ekki samkvæm sem samstæð heild sem er í samstarfi um að stjórna landinu.

Við höfum sum haldið að þau væru sammála um eitt og annað, en þó mest af öllu sammála um að vera ósammála um flest sem máli skiptir.

Dæmi: Ráðherra Sjálfstæðisflokksins kveður upp úr með það að sjúkur drengur skuli fara til Spánar og njóta þar læknisþjónustu sem bíður hans þar.

Vinstrigrænn ráðherra hringir af því tilefni í lögreglustjóra, í þeim tilgangi að hindra för drengsins þangað og telur að honum sé betur borgið hérlendis, sem hreint ekki er víst.

Hvort það er rétt metið eða ekki vitum við ekki, en okkur grunar að vinstrigræningjar hafi ekki haft bein í nefinu til að standa með samstarfsflokknum, í svörum við spurningum sem gætu komið frá almenningi vegna málsins

Hvort læknisþjónusta drengsins yrði betri eða verri á Spáni en á Íslandi vitum við ekki, en að því gefnu að þar sé saman að jafna, má augljóst vera, að það eru pólitískar keilur sem skipta máli, ekki þjóðarhagur, heldur flokkshagur litla flokksins sem er við það að hverfa.

Það er ekki heldur verið að hugsa um þjóðarhag þegar hindraðar eru hvalveiðar lítils fyrirtækis og það lýsir vel stöðunnni í ríkisstjórninni, að einn pólitískur sértrúarsöfnuður skuli komast upp með að ráða þar för.

Við höfum séð það á mörgum fleiri sviðum að samstarfið er nær ekkert í málum sem skipta máli en hins vegar nokkuð gott í þeim, sem best færi á að menn væru ekki að skipta sér af.

Þar má nefna utanríkismálin, umhverfismálin, orkumálin og samgöngumálin, útlendingamálin o.s.frv.

Skrípaleikirnir hafa verið margir og alls ekki er víst að flugið til Abu Dabi, eða hvað sem það nú heitir það blessaða olíufurstadæmi, hafi verið toppurinn og ekki heldur bjórrútuferðin til Þingvalla né ráðstefnuhaldið í Hörpu með bílakaupum og jakkafata m.m.

Við endum þetta á furðufrétt úr náttúrunni sem rekist var á hjá BBC.COM.

Bbc- arar hafa ekki fengið svör við spurningum um hvað þar sé um að ræða og af því drögum við þá ályktun, að enn sé margt skrítið í kýrhausnum!

Við þýðum lítið brot af textanum og þá má sjá að um er að ræða hið dularfyllsta mál:

Myndir af efninu byrjuðu að skjóta upp kollinum hjá strandhópi á netinu og vöktu þær vangaveltur um að þetta væri sveppur eða mygla, pálmaolía, paraffínvax eða jafnvel ambra – sjaldgæft og verðmætt efni framleitt af hvölum sem notað er í ilmvatnsiðnaðinum.

Segi menn svo að náttúran sé hætt að koma okkur á óvart!

Deila: