Dýralíf og mannlíf

 Allir geta verið vinir, aðeins ef þeir vilja það en það er sem dýrin eigi betra með það, a.m.k. stundum!

Eins og svo oft áður sjáum við, að við getum sótt fyrirmyndir til þeirra um hvernig hægt er að koma sér saman og trúlega koma þau oftast til dyranna ,,eins og þau eru klædd“.

Teiknarar blaðanna taka stundum fyrir hvernig við erum og fanga það oft ótrúlega vel, sýna okkur með nokkrum strokum hvernig við þykjumst vera og hvernig við gætum verið ef við kæmum hreint fram.

Yfirleitt erum við það sem við erum en það er ekki víst að svo sé, þegar við erum komin í hlutverk og erum að reyna að ganga í augu, t.d. háttvirtra kjósenda!

Við áttum okkur strax á því hverjir ganga hólmgönguna og við sjáum líka hvernig hún endaði, en í miðjunni er köngulóinn litla og fallega sem fékk nafnið Vigdisia, eftir forsetanum okkar kæra sem var og á ekkert sameiginlegt með bandarísku fígúrunum sem birtast okkur á myndunum sitt hvoru megin við áttfætlinginn.

Teiknararnir bregðast okkur ekki en það sama verður ekki sagt um viðfangsefni þeirra, dýrið litla stendur fyrir sínu en hætt er við að karlarnir tveir geri það ekki; hafa ekki gert það og muni ekki gera það.

Biden er reyndar floginn út en hinn situr eftir, er ólíkindatól og til alls líklegur hér eftir sem hingað til og þeir eiga ekkert sameiginlegt með vinunum hér til vinstri þar sem Halldór, er grimmur í túlkun sinni á þeim félögum!

Við gætum sótt okkur margar góðar fyrirmyndir til dýranna en gerum það alls ekki nógu oft og trúlega flest okkar aldrei.

Það er hólmganga framundan en hvar er Joe, segir karlinn og við ráðum af skugganum hver er að bjóða honum byrginn.

Í landinu okkar er búin að vera risjótt tíð, það hefur ,,ekkert rignt í dag“ segir karlinn við konu sína og er furðu lostinn og hvernig fer fyrir vigdisia í tíð sem þessari, er ekki gott að segja en við vitum að hún mun bjarga sér!

Það færi vísast betur á því að við myndum horfa meira til dýranna varðandi samskipti okkar mannanna á þessari jörð okkar, því þó þeim geti greint á þá leysa þau málin á annan hátt en er í því þrætubókarfyrirkomulagi sem við höfum komið okkur upp.

Og svo éta þau stundum hvert annað!

Vissulega er misjafnt milli þjóðfélaga og landa hvernig menn koma málum sínum, við val forystumanna fyrir og við á norðurlöndunum og reyndar víðar, getum verið til þess að gera sátt við það kerfi sem komið hefur verið upp í kringum þessi mál, en það er alls ekki hægt að segja það sama víða annarstaðar.

Í auðræðisríkinu í vestri sem er stundum kallað stærsta lýðræðisríki í heimi, ríkir ekki lýðræði af því tagi sem við þekkjum og nú stendur einmitt til að kjósa forseta á þeim bæ.

Valið hefur til skamms tíma staðið um tvo aldraða karla, annan sem var forseti og hinn sem er það enn, þegar þetta er pikkað á lyklaborð.

Hvernig málin munu þróast á hinum pólitíska vettvangi hjá þessum ,,vinum“ okkar mun koma í ljós en við sjáum hvað setur!

Annar er hættur við framboð og skugginn á myndinni er tekinn við!

(Teikningarnar eru fengnar úr Morgunblaðinu (Ívar) og visi.is (Halldór)).