Tveir á miðausturlandaflandri

Um  miðausturlandaheimsóknir sem Biden og Putin fóru í fyrir nokkru.

Biden er í ferðalagaham og sama gildir um ,,vin" hans Putin.

Putin er að falast eftir drónum en Biden og félagar eru súrir út í Ísrael.

Fyrir nokkrum árum sprengdu Bandaríkin Írak í tætlur og létu síðan hengja forseta landsins í framhaldinu. Framkvæmdin mislukkaðist eitthvað og höfuðið slitnaði af, en aftakan sem slík, lukkaðist allavega.

Og nú eru Írakar taldir til vina af Bandaríkjamönnum, en hvort fangarnir sem voru pyntaðir í Abu Grafib fangelsinu skrifa upp á það er óljóst.

Svo mikið er víst, að margt er það sem ekki þolir dagsljósið, af því sem ,,frelsarar" Íraks unnu sér til frægðar austur þar, svo sem mál Assange ber vitni um.

Allt er hey í harðindum, að sagt er og núna flaðra Bandaríkin upp um valda valdamenn austur þar.

Ferðalag Putins mun vera viðskiptaferð til vina í Íran, en þar er fiktað við kjarnorku sem víðar eins og við vitum og margir eru mátulega hrifnir af því fikti.

Íranir mega ekki fikta við þau vísindi, en Ísraelar, nágrannar þeirra mega það ,,af því bara" .

Eins og við vitum er ekki sama venjulegur Jón og séra Jón.

Kvóti tveggja kerfa

Kvótakerfi í landbúnaði og sjávarútvegi. 

Veittur var aðgangur að neytendum í formi kvóta (og styrkja), en það var líka veittur aðgangur að fiskveiðiauðlindinni í formi aflaheimilda.

 

Landbúnaður.

 

Í landbúnaði var búið til kvótakerfi fyrir valdar búgreinar sem virkaði þannig, að þegar að því kom að sauðfjár- og kúabændur ákváðu að ljúka rekstri vegna aldurs eða af öðrum ástæðum, þá stóðu þeir uppi með verðmæti sem til urðu til á þann hátt, að úthlutað hafði verið aðgangi að þörfum neytenda fyrir vissa tegund af matvælum, þ.e. kindakjöti og mjólkurvörum.

Kvótakerfið sem komið var á í ríkisstyrktu landbúnaðargreinunum hefur aldrei fengist rætt svo heitið geti. 

Áhugi greinilega lítill sem enginn og þau sem fengu, una glöð við sinn hlut og flest búin að selja hina sérkennilegu ,,eign" sem til varð við tilkomu kvótans.

 

Kvóta sem gengur út það að hafa aðgang að neytendum landbúnaðarvara. Völdum aðilum var úthlutuð ,,eign" sem stundum hefur verið kölluð manna á milli ,,einskiptis lífeyrissjóðsgreiðsla".

Og það var gert í boði stærsta kaupandans að vörunni - ríkissjóði í formi styrkja og niðurgreiðslna -, af þeim hluta landbúnaðarins sem um ræðir, þ.e. afurða sauðfjár og nautgripa.

Ekki þarf að útskýra hverjir eiga ríkissjóð.

Fiskur veiddur utan kvóta

Sjávarútvegur. 

Ritstjóri Kjarnans skrifaði um fyrirkomulag sjávarútvegsins varðandi aflaheimildir og söfnun heimildanna á fáar hendur þ.e.a.s. það sem í daglegu tali er kallaður ,,kvóti" í sjávarútvegi.

Greininni lýkur hann með eftirfarandi tillögum:

 

,,Það þarf að ákveða að leggja háan útgöng­u­skatt á hagnað þeirra sem selja sig úr kvóta­­kerf­inu. Þar má til að mynda horfa til þeirra skatta sem Norð­menn leggja á olíu­fram­leiðslu, en hann er 78 pró­sent. Það þarf að leggja aft­ur­virkan skatt á ofur­hagnað sem mynd­ast hefur í sjáv­ar­út­vegi á síð­ustu árum.

Það þarf end­ur­kalla skipun Svan­dís­ar­nefnd­ar­innar og taka póli­tíska ákvörðun um breyt­ingu á lögum um tengda aðila í sjáv­ar­út­vegi. Það getur ekki beðið til árs­ins 2024 heldur þarf að ger­ast strax. Sam­hliða þarf að taka póli­tíska ákvörðun um hvert kvóta­þakið á að vera og hvort það sé póli­tískur vilji fyrir frek­ari sam­þjöppun innan geirans.

En mik­il­væg­ast af öllu er að taka ákvörðun um það strax, á allra næstu vik­um, að breyta kerf­inu þannig að stærri hluta af þeim ágóða sem verður til vegna veiða og vinnslu til fram­tíðar lendi hjá eig­endum auð­lind­­ar­inn­­ar, íslensku þjóð­inni, í stað þess að lenda hjá nokkrum fjöl­skyld­um."

Landbúnaður aftur.

Um kvóta í landbúnaði er lítið rætt og svo er komið að líkast er, sem öllum finnist eðlilegt að völdum aðilum sé veittur aðgangur að veskjum neytenda, í gegnum ríkissjóð.

En er það sjálfsagt og eðlilegt, að sérvaldir framleiðendur matvara séu í verktöku hjá ríkissjóði og að samningur þar um sé reglulega endurnýjaður við gerð svokallaðra búvörusamninga?

Og eins og sýnt hefur verið fram á:

Að jafnvel sé um að ræða fólk sem stundar sauðfjárrækt sem frístundaiðju og er með nokkrar kindur sér til gamans og fær síðan greitt fyrir dútlið úr ríkissjóði. Er það eðlilegt?

Eru neytendur sem fiskurinn í sjónum í augum þeirra stjórnmálamanna sem um véluðu?

Líta íslenskir stjórnmálamenn á neytendur sem auðlind, sem sjálfsagt og eðlilegt sé að nýta í þágu valinna framleiðenda í landbúnaði? 

Tillögur um úthlutun aflaheimilda.

Hvernig stýra skuli aðgangi að heimildum til nýtingar fiskimiða þjóðarinnar er sífellt deiluefni og að undanförnu höfum við getað fylgst með því hvernig verslað er með heimildirnar - kvótann.

Bolli Héðinsson hefur sett fram áhugaverðar hugmyndir um hvernig hægt sé að ná sátt um aflahlutdeild útgerða í sjávarútvegi. 

Ég hvet áhugasama sem rekast hér inn til að nýta sér tengilinn og fræðast um það sem virðist vera raunhæf lausn á málinu, en teygji ekki lopann frekar með eigin hugleiðingum að sinni.

Landúnaðarmál og stjórnsýsluröddin rám

Landbúnaðarráðherra skipaði á dögunum ,,Spretthóp" til að taka á bráðavanda landbúnaðarins, þann sem stafar af stríðinu í Úkraínu, og eins og vænta mátti eru það búgreinarnar sem vanastar eru fyrirgreiðslu af þessu tagi sem lögð er áhersla á að fái úrlausnina bæði fljótt og örugglega.

Hinar verða að bíða fram í október svo sem sjá má á niðurlagi fréttaklippunnar hér að neðan! 

Á næstu klippu sjáum við að alifuglakjötið hefur verið mest selda kjötið á markaðnum frá árinu 2007. Þar er veltan hröð og gera má ráð fyrir að þeir sem í búgreininni eru, séu búnir að leggja út fyrir æði miklum kostnaði vegna hækkana á aðföngum. Þeim liggur samt ekki mikið á að fá stuðning, að mati ráðuneytisins og er það eins og við var að búast, að ,,börnin hennar Evu" sitja ekki öll við sama borð þegar úthluta skal gæðunum.

Til upprifjunar, þ.e.a.s. ef einhver skyldi hafa gleymt því, þá er hér grein eftir Guðna Ágústsson um ,,gríðarlega erfiða tíma hjá sauðfjárbændum" og þar fyrir neðan önnur eftir Sigurð Inga Jóhannsson, þar sem kveðið er upp úr með, ,,að forsendur fyrir fjárbúskap séu brostnar!

Hvernig það getur brostið sem aldrei var til, er ekki auðséð og hvort framsóknarforingjarnir eru líklegir til að leysa vandann og berja í brestina er fremur ólíklegt. Uppsláttur Guðna er settur fram af einlægni, gerum við ráð fyrir, enda þekkir hann vel til málsins og veit hvar eldurinn brennur.

Sigurður formaður er á öðrum slóðum að reikna má með og er ugglaust að hugsa um atkvæði sem gætu ,farið eitthvað annað', eins og einu sinni var sagt af öðru tilefni.

Það ánægjulega er, að til eru bændur sem bera sig tiltölulega vel og standa sig líka vel og hér er mynd af nautakjötsframleiðanda sem ber sig vel og er hvergi banginn, þó á ýmsu gangi.

Morgunblaðið mun hafa birt fréttina hér að neðan um að 358 milljónir hafi farið í girðingar frá hinu opinbera. Mörg er hún músarholan og girðingarkostnaður er eitt af því sem hið opinbera þarf að leggja í, vegna lausagöngufénaðar sem halda þarf frá vegum og í réttum fjárhólfum á heiðum uppi og í byggð. Kostnaðurinn er talsverður svo sem sjá má. 

Flaggskip landbúnaðarins Hótel Saga, er orðin gömul saga og sannkölluð sorgarsaga og verður elliheimili eftir því sem hér segir. Bændaforkólfar fortíðarinnar kreistu út fé frá fátækum bændum til að byggja montmusteri í Reykjavík og nú er það búið að vera sem slikt og Bændasamtökin  þurfa að finna sér annan stað til að vera á. 

Að lokum eru það sjálf Bændasamtökin sem horfðust loksins í augu við sjálf sig, áttuðu sig á því að þau voru aðeins samtök sumra bænda,  sem oft á tíðum unnu gegn öðrum bændum, það er að segja nánast öllum öðrum en kúa- og sauðfjárbændum og vel völdum einstaklingum í svokölluðum ,,frjálsum" búgreinum. Samtökin ákváðu að leggja af bakstungur og baktjaldamakk og fara að vinna saman og þó ,,bleik sé brugðið", þá er það vissulega fagnaðarefni og núverandi forystu til sóma að hafa ákveðið að snúa við blaðinu.

En eins og sjá má af afgreiðslu ráðuneytisins á tillögu Spretthópsins, sem hér var nefnd í upphafi, rymur enn í skúmaskotum stjórnsýslunnar röddin rám og er það líkt og við var að búast með þrjá Framsóknarflokka saman í ríkisstjórn. 

 

Dómgreindarbrestur og vitsmunir

Á miðlinum Russia Today, sem mun vera haldið úti af rússneskum stjórnvöldum, er grein undir yfirskriftinni:

 ,,Zelensky, 2022, Stalin 1942: the US propaganda machine can easily make heroes, but it can quickly change the script". 

Sem á okkar máli gæti verið: 

,,Zelensky, 2022, Stalín 1942: áróðursvél Bandaríkjanna býr til hetjur með auðveldum hætti, en getur breytt uppskriftinni snögglega".

Rétt er að geta þess að greinin er nokkuð löng, en samt vel þess virði að lesa, hafi maður áhuga á að kynna sér sjónarmið rússneskra stjórnvalda, eða a.m.k. þess sem skrifar greinina, þ.e: Tony Cox bandarísks blaðamanns sem unnið hefur hjá ýmsum miðlum eftir því sem þar segir. 

(Á Linkedin kemur fram að hann starfar fyrir RT. Myndir sem hér fylgja eru úr grein Tony Cox.)

Grein sína byrjar Tony á að minna á, að kærleikar Bandaríkjanna við forseta Úkraínu og hersveita þess ríkis, minni á upphafningu Jósefs Stalíns á sínum tíma og að upphafning Zelensky minni á hvernig bandaríska stjórnmálastéttin og vestrænir fjölmiðlar, hafi upphafið Georgíumanninn forðum tíð.

Forseti Úkraínu og hans lið sé dregið  upp sem lið frelsisins og baráttunnar fyrir því og sem ,,hetjulegir vinir sem styðja þurfi". Um sé að ræða frelsisbaráttumenn sem séu að bjarga lýðræðinu frá árásum illra afla og það þó svo að þeir sem með mál fara í Kænugarði geri hvort tveggja, að banna stjórnarandstöðuflokka og þaggi niður í fjölmiðlum og öðrum þeim sem líklegir séu til gagnrýni.

Newsweek og AP lýsi Zelensky sem hetju sem leggja megi að líku við Churchill með þeirri undantekningu að CNN sé ekki alveg á þeim nótum, enda vandséð hvar finnast muni maður sem jafnast geti á við Churchill heitinn.

Churchill var ekki metinn að verðleikum að styrjöldinni lokinni.

En ef til vill verður Zelensky hafinn til vegs og virðingar þegar tímar líða, fyrir það að hafa bannað gagnrýni og að hafa látið handtaka pólitískra andstæðinga. 

Eftir því sem fram kemur í grein þeirri sem nefnd var til sögunnar hér í upphafi, var Churchill bæði heimsvaldasinnaður, en líka lýðræðissinnaður maður og þar með nokkuð ólíkur manninum sem fram kemur nú sem forseti Úkraínu.

Tony minnir okkur á sem gleymt höfum, að Churchill tapaði kosningum og missti embættið eftir að hafa unnið sinn stóra sigur á stríðstímunum!

Churchill og Roosevelt fegruðu Stalín, en hann var ekki talin til fyrirmyndar áður en nasistaher Þjóðverja undir forystu Hitlers réðst inn í Sovétríkin. 

Tony Cox kemst að þeirri niðurstöðu að í raun hafi ekki verið meiri munur á Hitler og Stalín en sá sem fólst í stærð yfirskeggja þeirra! 

Margir Bandaríkjamenn munu hafa haft áhyggjur ,,af því að berjast við einn fjöldamorðingja (Hitler) með hjálp annars (Stalíns)" og mun sagnfræðingurinn Albert Marrin hafa komist að þeirri rökréttu niðustöðu að ,,þeir hafi báðir tveir verið sömu kaldrifjuðu skrímslin" og ætli flestir geti ekki nú orðið tekið undir það? 

Í greininni er rifjað upp að Bandamenn töldu nauðsynlegt að hafa Rússa með í styrjöldinni til að nasistaherinn væri upptekinn við glímuna við þá og það lið sem þar væri teppt berðist ekki í vestri á meðan og minnt er á, að mannfall Þjóðverja í Sovétríkjunum var gríðarlegt. 

Rétt eins og nú á tímum skiptu fjölmiðlar miklu máli varðandi það að draga upp ,,rétta" (en samt ranga!) mynd af samherjanum og Stalín var sýndur sem ,,Jói frændi", sagður traustur bandamaður og hugrakkur og birtust af honum myndir á forsíðum blaða og þ.á.m. þrisvar á tímaritinu ,,Time" sem gekk svo langt að útnefna Stalín ,,mann ársins" í janúar 1943.

Dregin var upp sú mynd af rússneska hermanninum að hann væri vinur góður og reyndar er ekki nein ástæða til að afgreiða þátttöku hins almenna Sovétborgara öðru vísi en svo hafi verið.

Í nútíma eru bardagamenn Úkraínu hafnir til lofs og virðingar í umræðunni, þrátt fyrir nasísk tengsl og kannski ekki síst ef sveitir þeirra hörfa, því þá gera þær það að eigin vali, eða af því að þær kusu að færa sig til!

Horft er framhjá nasískum uppruna þegar rekist er á hann og allt er nú harla gott, líkt og var um Stalín karlinn, þegar hann var hinn besti kórdrengur forðum daga.

Kaupin á eyrinni í heimspólitíkinni gerast svona allavega og stundum verður að taka einn fram yfir annan og skipta honum síðan út, þegar taflstaðan er komin í betra lag.

 

Fjölmiðlást á Úkraínu er slík að allt er talið vera gott í landinu og undir góðu ,,kontróli", líkt og var þegar þótti henta að halda því sama fram um Sovétið, en svo eru líka til þau sem telja sig sjá og skilja það sem ekki er sagt líkt og jafnan áður:

Úkraína sem bæði var fátæk og spillt er nú hafin til vegs og virðingar og Zelenski sem uppistandari víða um heim í treyjunni sinni grænu, heilsandi fyrirmönnum annarra landa, ýmist í gegnum miðla, eða í eigin persónu.

Zelensky og Macron frakklandsforseti

Hvað svipurinn segir er ekki gott að ráða í. 

Zelensky heilsar Macron sem verið sé í sjómann - vantar bara borðið - en svipurinn á Macron er þannig, að ef til vill er best að reyna ekki að ráða í hann; glottið lymskulegt og augnaráðið eftir því!

 

Allt tal um einhvern óþverra, svo sem lífrannsóknarstofur af vafasömu tagi er hundsað, gleymt, grafið og órætt.

Hvar múgsefjunin byrjaði nákvæmlega er erfitt að segja til um og hvar hún endar er einnig útilokað að segja nokkuð um á þessari stundu. 

En það er líf og það er fjör, en á þeim sem eldurinn brennur heitast á þá stundina í hita hins harða leiks er ekki eins gaman. Þar ríkir skelfingin ein og hörmungarnar. eins og alltaf þegar mennskan er yfirgefin. 

Hvernig þetta endar er ekki gott að segja, en svo mikið er víst að þegar heimstyrjöldinni lauk, þá var ekki lengur þörf fyrir Stalín karlinn og hann var settur blessunarlega út í kuldann, enda ekkert að hafa af honum nema kulda og þeir og þau sjálfsagt ekki mörg, sem hefðu viljað hafa hann inn á gafli hjá sér!

Svona geta kaupin gerst á hinni heimspólitísku eyri, að þeir síðustu geta orðið fyrstir og að lokum síðastir þegar tjaldið fellur!

Hvernig málum Úkraínu lýkur vitum við ekki. 

Og þó sagt sé að tíminn muni leiða það í ljós, þá veit ,,tíminn" ekkert í sinn haus, enda hefur hann engan haus, er bara mælieining sem torvelt er að skilja og alls ekki öruggt að hann sé í raun og veru til!
Er bæði afstæður og teygjanlegur svo sem sýnt hefur verið fram á.

Við vitum það eitt að við erum hér núna, eitthvað um það sem kemur innan tíðar og lítið meira en það.

Hugleiðingarnar sem hér eru settar fram eru lauslega byggðar á greininni sem í upphafi var vitnað til og myndum var hnuplað þaðan.

Aleinn heima

 

Að vera ,,aleinn heima".

Það er ekki oft sem ég hef verið í þeirri stöðu.

Ákvað að fá mér eitthvað á grillið og sjá hvort ég gæti ekki gert gott úr stöðunni.

Valið snerist fljótlega um: annars vegar forkryddaðaðan svínahnakka frá Stjörnugrís og hinsvegar breiðborð og langborð af lambakjöti frá hinum og þessum, í versluninni Krónunni á Selfossi.

Ég er alinn upp á lambakjöti en ákvað að taka svínahnakka, vitandi að ekki væri á visan að róa varðandi lambakjötið og þar að auki var það í kvöldmatinn í gærkvöld.

Að vísu keypt frá völdum framleiðanda og var svo sannarlega gott.

Ég tengi svínakjöt með réttu eða röngu við Þýskaland og ákvað að hafa með því þýskan bjór.

Skemmst er frá því að segja að kjötið var svo gott að nóg er eftir af bjórnum til að dreypa á yfir sjónvarpinu.

Takk feðgar í Stjörnugrís!

Og takk fyrir gömul og góð kynni!

Ps. Ekkert var með kjötinu nema Bernessósa frá Hamborgarafabrikkunni og sæt kartafla smátt brytjuð!

Olía ófriður og friður

Mynd af Morgunblaðssíðu.

Tók olíu á bílinn og rétt er það, að olían er

orðin mun dýrari en hún var og var hún þó nógu dýr fyrir.

Slík er staðan í fjölmörgum ríkjum eftir að menn sem við höfum treyst til að fara fyrir þjóðum, ákváðu að búa til skort á olíu og fjölmörgu fleiru, með svokölluðum efnahagsþvingunum.

Þvingunum sem sagðar eru til að þvinga Rússa en gera það ekki.

Skortur varð til með aðgerðum sem gripið var til í fljótræði eftir innrás Rússa í Úkraínu; aðgerðum sem hjálpa Úkrainu ekkert en bitna á almenningi í löndunum sem þátt taka.

Auk þess var tækifærið gripið til að hleypa lífi í vopnaframleiðslu með því að gefa Úkraínumönnum vopn af ýmsu tagi sem eru greidd með peningum skattborgara þeirra landa þar sem þau eru framleidd.

Hvað átti þá að gera fyrir Úkraínu, er eðlilegt að spyrja.

Erfitt er að svara, því í fyrsta lagi er auðvelt að vera vitur eftirá, en líka vegna þess, að það er ekki auðvelt að grípa inn í þegar þolinmæði stóra ríkisins þ.e. Rússlands, er þrotin.

Forseti Frakklands reyndi sem hann gat að stilla til friðar, en virtist fá dræmar undirtektir frá Úkraínumönnum sem alltaf hafa lagt upp með það að ætlunin sé að sigra í stríðinu hvað sem það kosti.

Rússar virtust vera viljugri til viðræðna, hvort sem hugur fylgdi máli eða ekki, en það versta er að lítill sem enginn stuðningur barst frá svokölluðum vestrænum þjóðum (NATO), við þessari viðleitni Frakklandsforseta.

Í raun er þetta leikur kattarins að músinni og snýst málið um, hve lengi músin tórir við þessar ömurlegu kringumstæður.

Lítið hefur heyrst frá Sameinuðu þjóðunum og trúlega er það einn allsherjar misskilningur að það fyrirbrigði hafi verið búið til, í þeim tilgangi að stuðla að heimsfriði m.m.!

Það er verið að drepa og limlesta fólk, hermenn og almenna borgara og börn og ekkert er gert nema ,,þvinga" Rússa og moka hergögnum í Úkraína.

Hvorugt stuðlar að friði, heldur þvert á móti, er verið að egna til ófriðar.

Að menn setjist niður og ræði málin og reyni að komast að niðurstöðu um það sem þeir geta sæst á að verði að vera, hlýtur að vera undirstaða að friði.

Jón og séra Jón, enn og aftur.

Myndin er af ,,Vísi" og fylgdi frétt sem hér er skrifað út frá.

Til stendur að senda til baka fólk sem hingað hefur flúið úr hörmulegum aðstæðum.

Fólk sem lagði á flótta frá sínu heimalandi vegna stríðsátaka.

Það er nokkuð sem við þekkjum orðið vel og í heimsstyrjöldinni annarri, sem svo er kölluð, var fólki sem hingað sótti og var á flótta snúið til baka - stundum en ekki alltaf, sem betur fer.

Nú á að fara að endurtaka þetta, gagnvart sumum en ekki öðrum, líkt og þá var gert.

Hvernig er þetta í hinu góða Íslandi, þar sem tekið er opnum örmum við stríðshrjáðu fólki, mæðrum, börnum og gæludýrum þess?

Fólki sem kemur úr yfirfullum flóttamannabúðum.

Er ekki sama hvernig það er á litinn?

Hvað er það sem ræður og eftir hverju er flokkað?

Erum við svona rasísk og er það hin raunverulega ástæða sem ræður för?

Skýtur ekki skökku við að senda til baka fólk sem hér er sest að og er jafnvel komið með börn í skóla, á meðan tekið er vel á móti öðrum sem eru líka að flýja stríðsátök?

Bera því við að þau sem brottræk eru, séu komin með landvistarleyfi til að dvelja á götunni í Grikklandi og segja sem svo:

Þarna máttu dvelja með börnin þín og ef vel tekst til, geta þau betlað fyrir mat, í sig og ef heppnin er með eitthvað handa mömmu sinni og kannski er litla systir orðin nógu stór til að selja....sig ókunnum körlum fyrir smá aur.

Og verður eftir það ötuð ,,auri".

Erum við við svona? Og viljum við vera svona í boði rikisstjórnar Íslands, landsins sem við vorum svo heppin að fæðast í?

Landsins sem þessa dagana glímir við þann vanda helstan að greiða dómurum of há laun og hækka önnur laun og svo framvegis.

Að því ógleymdu að gera sig gildandi á erlendum vettvangi, með glennum og alls konar sprikli og lætur sér jafnvel detta í hug að koma sér upp her.

En kannski var það nú bara blaður í einum svokölluðum ,,álitsgjafa", sem enginn gefur neitt fyrir!